Η ζωή χαρακτηρίζεται από συνεχή κίνηση. Οι καταστάσεις μεταβάλλονται, οι άνθρωποι μας -αυτοί που γνωρίζουμε καλά και αγαπάμε πολύ- αλλάζουν, εμείς οι ίδιοι μετακινούμαστε κι αλλάζουμε οπτικές. Για να ακολουθήσουμε αυτήν την αναπόφευκτη πορεία προς τα μπρος, πρέπει να είμαστε ανοιχτοί και έτοιμοι, πρέπει να είμαστε διαθέσιμοι, πρέπει να έχουμε πίστη. Είναι όμως, πάντα εφικτό; Έχουμε πάντα την δύναμη να ακολουθούμε την ζωή, ειδικά όταν ανατρέψει ό,τι μέχρι πρότινος ήταν δεδομένο; Το έργο του Αμερικάνου συγγραφέα Έντουαρντ Άλμπι, Η γίδα ή ποια είναι η Σύλβια, αποτελεί μια ιδιοφυή αλληγορία που πραγματεύεται σημαντικότατα υπαρξιακά ζητήματα. Ζητήματα προσωπικά και ζητήματα συνύπαρξης. Ζητήματα με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι στην παράσταση που σκηνοθετεί ο Νικορέστης Χανιωτάκης στο Θέατρο Θησείον, εισβάλλοντας σε ένα -ξενο;- σπίτι και παρακολουθώντας τις δραματικες αλλαγές στις ζωές των μελών μιας οικογένειας μετά την αποκάλυψη ενός φοβερού μυστικού. Ο Μιχαήλ Ταμπακάκης μας μίλησε για τα βάθη και τις προεκτάσεις του έργου, για την παράσταση που στηρίζεται στην διαρκή επικοινωνία των ηθοποιών, τα κέρδη, τις γώσεις και τι χαρές που του χάρισε.

Τι σε συγκινεί σ΄ αυτό το έργο; Τι σου κινεί το εδιαφέρον;

Τελείως συμπτωματικά, το διάβασα πρώτη φορά στο δεύτερο έτος του Εθνικού. Τώρα που το συνάντησα ξανά, ήταν σαν μια νέα πρώτη φορά. Με συγκινούν αφενός προσωπικά δικά μου ζητήματα που βρίσκω στο έργο, αλλά και όλοι οι χαρακτήρες. Και το γεγονός ότι υπάρχει ακόμα στους ανθρώπους αυτή η δυσκολία να αναγνωρίσουν κάτι που δεν τους περιλαμβάνει, δεν τους περιέχει. Έχουμε πάντα ένα φίλτρο για να καταλάβουμε τον άλλον μέσω δικών μας σχετικών εμπειριών. Οτιδήποτε άλλο το απορρίπτουμε.

Γιατί μας απασχολεί τόσο πολύ τι σκέφτονται οι άλλοι άνθρωποι για εμάς;

Δυστυχώς, έτσι λειτουργούμε. Αλλιώς θα κάναμε πολλά πράγματα που δεν τολμάμε επειδή μας κοιτούν οι άλλοι.

Αυτό που θα πουν οι άλλοι -ακόμα κι αν είναι πολλοί- είναι απαραίτητα σωστό;

Όχι, αλλά νομίζω πως μας επηρεάζουν σε κάθε περίπτωση οι άλλοι. Ειδικά εκείνοι που έχουμε επιλέξει να βρίσκονται στην ζωή μας. Εμένα τουλάχιστον, αυτό είναι που μου κοστίζει. Με απασχολεί πολύ τι θα πουν οι άνθωποι που έχω επιλέξει να είναι στην ζωή μου.

Μαθαίνουμε ποτέ πραγματικά τον εαυτό μας και έπειτα τους ανθρώπους γύρω μας;

Δεν μαθαίνουμε ποτέ τον εαυτό μας, πόσο μάλλον τους άλλους. Κάθε μέρα ανακαλύπτεις κάτι νέο που δεν το ήξερες. Καμιά φορά παρατηρώ τον εαυτό μου και ανακαλύπτω πράγματα που δεν ξέρω κι εγώ ο ίδιος γιατί τα είπα ή τα έκανα.

Η ειλικρίνεια στις σχέσεις έχει νόημα ή κάποια πράγματα πρέπει να παραμένουν αυστηρά προσωπικά;

Νομίζω ότι ως ένα βαθμό είναι καλό να είσαι ειλικρινής, χωρίς αυτό να γίνει αγένεια ή προσβολή. Πιστεύω πως μπορούμε να πούμε πάρα πολλά πράγματα στους άλλους, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό που παίζει ρόλο είναι ο τρόπος που θα το πούμε. Βέβαια, υπάρχουν ζητήματα για τα οποία δεν πρέπει να μπαίνουμε σε πολλές λεπτομέρειες, ειδικά σε σχέσεις ερωτικές.

Στη σχέση γονιού και παιδιού, όπου οι γονείς γνωρίζουν, υποτίθεται, πολύ καλά τα παιδιά τους, ενώ τα παιδιά αγνοούν μεγάλο κομμάτι της ζωής των γονιών;

Σκέφτομαι πως τα παιδιά είναι πάντα ειλικρινή προς τους γονείς, ποτέ σχεδόν δεν έχουν την πρόθεση να κρύψουν κάτι αν δεν συντρέχει σοβαρός λόγος. Οι γονείς αντίθετα, κρύβουν πολλά πράγματα. Θεωρώ πως αν υπήρχε η ίδια ειλικρίνεια και από τις δύο πλευρές θα ήταν πολύ διαφορετικά δομημένη η κοινωνία. Και σχετικά με τα θέματα της σεξουαλικότητας που θίγει το έργο και γενικότερα. Πιστεύω ότι θα καταπολεμούνταν έτσι τα ταμπού και οι φόβοι.

Πως μπορούμε να δημιουργούμε υγιείς σχέσεις;

Το παν είναι η εμπιστοσύνη, για όποια σχέση κι αν μιλάμε. Μόνο έτσι μπορεί να δομηθεί μια υγιής σχέση. Είναι η βάση και μόνο πάνω στην βάση μπορούμε να χτίσουμε.

Είναι εφικτό να μην κρίνουμε τους ανθρώπους γύρω μας;

Πιστεύω ότι ναι. Είναι κάτι που με προβληματίζει πολύ τελευταία. Όσο μεγαλώνω ανακαλύπτω πως δεν μπορώ στην πραγματικότητα να κρίνω ποτέ κανέναν γιατί δεν ξέρω τι κουβαλάει κάθε άνθρωπος. Ακόμα κι αν δεχτώ μια άσχημη συμπεριφορά, προσπαθώ να σκεφτώ τι μπορεί αν την προκάλεσε πριν την κρίνω. Αν έχουμε στο νου μας πως όλοι φέρουμε μέσα τα δικά μας θέματα που μας καθορίζουν, κάθε στιγμή, ίσως έτσι δεν μπαίνουμε στην διαδικασία να κρίνουμε. Είναι ένα θέμα που πραγματικά με απασχολεί πολύ. Είναι σημαντικό να προσπαθούμε να μην κρίνουμε ή τουλάχιστον να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τους άλλους.

Η απογοήτευση των ανθρώπων από τους άλλους δεν προέρχεται συνήθως από την εικόνα που δημιούργησαν οι ίδιοι;

Σίγουρα ναι. Όταν απομυθοποιείται κάτι και αποδεικνύεται αλλιώς απ΄ότι το είχες στο μυαλό σου, είναι μάλλον απογοητευτικό γιατί μοιάζει να έχεις κάνει λάθος επιλογή, λάθος εκτίμηση.

Από την πορεία αυτής της δουλειάς μέχρι τώρα ποιο ήταν το κέρδος; Τι νέο έμαθες;

Είναι μια δουλειά που πίστεψα και πιστέψαμε όλοι από την αρχή πάρα πολύ, παρά τα εμπόδια που συναντήσαμε στην πορεία. Χρειάστηκε να χάσω κάποια πράγματα για να είμαι εδώ και εν τέλει δεν το μετάνιωσα καθόλου. Είδα πως όταν υπάρχει αγάπη και πραγματικό πάθος γι αυτό που κάνεις, σου επιστρέφεται. Όταν αφεθείς σε κάτι και το υποστηρίξεις και δουλέψεις πολύ επειδή το αγαπάς, κάπως αυτό έρχεται και σε βρίσκει. Εννοείται πως τεράστιο κέρδος ήταν και η ομάδα με την οποία δουλεύω. Τεράστια τύχη. Έμαθα πάρα πολλά πράγματα σε σχέση με τον τρόπο που δουλεύουν όλοι. Πρόκειται για μία παράσταση που είναι κάθε μέρα τελείως διαφορετική και για αυτόν τον λόγο έχω μάθει να είμαι ανοιχτός και διαθέσιμος στο εδώ και τώρα για να μπορώ κι εγώ να εκπλήσσω τον εαυτό μου. Χρειάστηκε να αναπτύξω αυτή την ικανότητα για να μπορώ να ανταπεξέλθω κάθε φορά στην παράσταση. Δεν μοιάζει ποτέ μία παράσταση σε μία κάποιας άλλης μέρας.

Τι σε φοβίζει στην εποχή μας;

Μάλλον το γεγονός ότι οι άνθρωποι δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματα τους, να εμπιστευτούν τον εαυτό τους και τους άλλους και δημιουργούν μόνοι τους εμπόδια. Με τρομάζει γιατί το βλέπω σε όλες τις σχέσεις και παντού.

Τι σου δίνει δύναμη και χαρά στην καθημερινότητα;

Όταν βλέπω ανθρώπους στον δρόμο να γελούν και να είναι χαρούμενοι. Συνήθως όλοι τρέχουν κατσούφηδες. Είναι πολύ παρηγορητικό να βλέπω χαρούμενους ανθρώπους!

«Η Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια;» του Έντουαρντ Άλμπι στο Θέατρο Θησείον

Συντελεστές:

Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης

Σκηνικά – Κοστούμια: Αρετή Μουστάκα

Πρωτότυπη μουσική-Επιμέλεια Ήχων: Γιάννης Μαθές

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Βοηθός Σκηνοθέτη: Τόνια Καζάκου

Οργάνωση παραγωγής: Μαριάννα Παπασάββα

Μακιγιάζ: Ηλίας Λιατσόπουλος

Φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ

Παραγωγή: Μυθωδία

Επικοινωνία: BrainCo

Παίζουν: Νίκος Κουρής, Λουκία Μιχαλοπούλου, Γιάννης Δρακόπουλος, Μιχαήλ Ταμπακάκης

θησείον, Ένα Θέατρο για τις Τέχνες

Πρεμιέρα: Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2019

Διάρκεια: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Κανονικό: 17 €

Μειωμένο: 13 €

ΟΑΕΔ-Α.Μ.Ε.Α.: 10 €

ΕΙΔΙΚΗ ΤΙΜΗ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ: 12 ευρώ

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

– στο ticketservices.gr

– στο tickets.public.gr

– σε όλα τα καταστήματα PUBLIC

– τηλεφωνικά στο 210.7234567

– Εκδοτήριο Ticket Services: Πανεπιστημίου 39 – Στοά Πεσμαζόγλου

– Από το ταμείο του θεάτρου (καθημερινά 10:00-21:00):

«θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ»

Τουρναβίτου 7, Αθήνα (Ψυρρή)

Τηλεφωνικές κρατήσεις: 210.32.55.444

(Δευτέρα – Κυριακή 10:00 – 21:00)

Πρόσβαση

«θησείον – ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ»

Τουρναβίτου 7, Αθήνα (Ψυρρή)

Ηλεκτρικός Σιδηρόδρομος: Σταθμός Θησείο

Μετρό: Γραμμή 3, Μοναστηράκι

Περισσότερες πληροφορίες:

www.mythodiatheatre.gr