Όλοι μας πρέπει να διαβάσουμε ο,τι φέρει την υπογραφή της Έλενα Φερράντε.

The Boston Globe

…….τελικά δε μεγαλώνουμε στ’ αλήθεια ποτέ.

Ο μύθος γύρω από το πρόσωπο της συγγραφέως με το ψευδώνυμο που υπογράφει τα πιο πολυσυζητημένα βιβλία με τους χιλιάδες αναγνώστες συντηρείται όσο η ίδια δεν εμφανίζει το πρόσωπο της, την εικόνα της, αλλά αιχμαλωτίζει με την ειλικρίνεια της αφήγησής της και την αλήθεια της φωνής της.

Η Έλενα Φερράντε καταδύεται στα μύχια της ψυχής, αναθεωρεί όσα νομίζουμε πως γνωρίζουμε, διερευνά τα σκοτεινά κομμάτια του ψυχισμού, άλλοτε δημιουργώντας τρόμο και έκπληξη και άλλοτε ικανοποίηση από την αποκάλυψη, πάντοτε όμως επιτυγχάνει να κλονίσει τις βεβαιότητες και τα στερεότυπα που είναι βαθιά ριζωμένα. Μετά την ανάγνωση των βιβλίων της δεν μπορεί κανείς να είναι ίδιος. Δεν μπορεί να νοιώθει σίγουρος για τον εαυτό του και πολύ περισσότερο να πιστεύει πως τον γνωρίζει. Η ζωή γίνεται μια περιπέτεια αναζήτησης, αποκρυπτογράφησης, ανακάλυψης.

Το νέο βιβλίο της Ε. Φερράντε λειτουργεί ως μία διαδικασία απελευθέρωσης και απενοχοποίησης μέσα από μια ψυχαναλυτική διαδρομή της αφηγήτριας αλλά και του αναγνώστη.

Η Λήδα είναι η ηρωίδα που εξιστορεί σε πρώτο πρόσωπο, με εξομολογητικό τόνο περιστατικά της ζωής της, τα βαθύτερα συναισθήματα και τις επιθυμίες της. Κυρίαρχο στοιχείο στη ζωή της είναι η μητρότητα που καθορίζει τις επιλογές της αλλά και την εκάστοτε ψυχολογική της κατάσταση. Κλονίζει τις στέρεες πεποιθήσεις για την ολοκληρωτική αφοσίωση της μάνας, της αδιάλειπτης προσφοράς και εν τέλει της θυσίας.

Μετά την απόκτηση των κοριτσιών της σε νεαρή ηλικία δεν αποποιείται τη γυναικεία της φύση και όλες τις προσωπικές της ανάγκες. Εργάζεται ως καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο και όταν τα παιδιά της επιλέγουν- ενήλικα πλέον- να μεταβούν στον Καναδά όπου ζει ο πατέρας τους εκείνη αποφασίζει να απολαύσει τις διακοπές της κοντά στη θάλασσα με τη συντροφιά των βιβλίων της. Η ανάγκη της φυγής, της σωτήριας απόστασης πραγματοποιείται αλλά καθώς »η πόλη μας ακολουθεί», παρατηρώντας τη ζωή μιας οικογενείας στην παραλία συνειρμικά επανέρχεται και ξαναζεί τις μνήμες της δικής της ζωής. Εναγώνια τα ερωτήματα παραμένουν το ίδιο βασανιστικά. Υπήρξε καλή μάνα; Μπόρεσαν οι κόρες της να καταλάβουν την αγάπη της; Είχε κάνει τις σωστές επιλογές; Η απομάκρυνση ήταν σκληρότητα ή ευαισθησία; Ο άνθρωπος διαρκώς ανακαλύπτει και επανεκτιμά. Ο γονιός από τη στιγμή της τεκνοποίησης υποφέρει με μια αγάπη βασανιστική που τον ακολουθεί μέχρι το θάνατο.

Η γραφή της Ε. Φερράντε υφαίνει λεπτομερώς την καθημερινότητα με την εμπειρία αλλά και τη φαντασία με λόγο καθαρό, ρέοντα, ειλικρινή που φανερώνει τα βαθιά αισθήματα του ανθρώπου ενώ συμβαίνουν τα απλά,οικεία και συνηθισμένα. Κι όμως αυτά πολλές φορές επιφυλάσσουν την ανατροπή, τον αιφνιδιασμό. Η διαρκής αναμέτρηση με το »εγώ» μέσα από συγκρούσεις, λάθη και διαψεύσεις φέρει στην επιφάνεια με τρόπο επώδυνο το παράπονο του »παιδιού»που παραμένει αιωνίως »ζωντανό» και απαιτεί επιτακτικά να ικανοποιήσει τα ανεκπλήρωτα όνειρά του.

Η μετάφραση της Δήμητρας Δότση τιμά για άλλη μια φορά την Ελληνική γλώσσα και αποδεικνύει τις ποικίλες δυνατότητές της με εξαιρετική δεινότητα.

Το βιβλίο Η χαμένη κόρη της Έλενα Φερράντε κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη.