CueMagazine

Main Menu

  • Αρχική
  • Θέατρο
    • Νέα
    • Συνεντεύξεις
    • Παρουσιάσεις
    • Δοκιμές
    • Χορός
    • Παιδί
  • Βιβλία
    • Νέες Κυκλοφορίες
    • Βιβλιοθήκη
    • Συγγραφείς
    • My Book/Self
    • Stories
  • The City
    • Spots
    • Mουσική
    • Σινεμά
    • Σειρές
    • Εκθέσεις
    • Σεμινάρια
  • Cues
    • The Designer
    • X-Cue-Me
    • Me
    • People
    • Άποψη
    • Cue Me In
  • Blog
    • Road Trip
    • Point of You
  • Info
    • About
    • Contact

logo

CueMagazine

  • Αρχική
  • Θέατρο
    • Αλέξης Ζορμπάς του Νίκου Καζαντζάκη σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα από τον Οκτώβριο ...

      23 Ιουνίου 2022
      0
    • Mamma Mia στο City Garden Festival by Cristmas Theater

      23 Ιουνίου 2022
      0
    • Αντιγόνη του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ραπτοτάσιου στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου

      21 Ιουνίου 2022
      0
    • Για τι πράγμα μιλάμε όταν μιλάμε για αγάπη στο Θέατρο Νέου Κόσμου

      21 Ιουνίου 2022
      0
    • Οκτώβριος στο Θέατρο Ιλίσια Βολανάκης

      21 Ιουνίου 2022
      0
    • Διαβαλκανικό Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος στην Περιφέρεια Αττικής

      20 Ιουνίου 2022
      0
    • Εκθέτοντας τη “Βία του Βίου” / Παρουσίαση εργαστηρίου θεατρικής έκφρασης και προσωπικής ...

      20 Ιουνίου 2022
      0
    • Τρείς αδερφές #NOT / Από το εργαστήρι της σχολής του Ίασμου στο ...

      20 Ιουνίου 2022
      0
    • Οικόπεδα με θέα του David Mamet σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη στο Θέατρο ...

      19 Ιουνίου 2022
      0
    • Νέα
    • Συνεντεύξεις
    • Παρουσιάσεις
    • Δοκιμές
    • Χορός
    • Παιδί
  • Βιβλία
    • «Ο Καζαντζάκης στον 21ο αιώνα» /  Τα άπαντα του έργου του Νίκου Καζαντζάκη ...

      23 Ιουνίου 2022
      0
    • My Book/Self: Μαρία Καλούδη

      29 Μαΐου 2022
      0
    • My Book/Self: Γιώργος Πατεράκης

      23 Μαΐου 2022
      0
    • My Book/Self: Χρήστος Μπότσης

      15 Μαΐου 2022
      0
    • Χριστίνα Θανάσουλα / Όψεις και οπτικές του φωτός

      15 Μαΐου 2022
      0
    • My Book/Self: Λίνα Ροδοπούλου

      17 Απριλίου 2022
      0
    • Σχετικά με το τίποτα του Woody Allen από τις Εκδόσεις Ψυχογιός

      4 Απριλίου 2022
      0
    • Παρουσίαση του βιβλίου της Μαρκέλλας Καζαμία Ταξίδια με τις λέξεις στον Ιανό

      28 Μαρτίου 2022
      0
    • My Book/Self: Ανθούλα Χαιροπούλου 

      22 Μαρτίου 2022
      0
    • Νέες Κυκλοφορίες
    • Βιβλιοθήκη
    • Συγγραφείς
    • My Book/Self
    • Stories
  • The City
    • H συναυλία του καλοκαιριού! Patti Smith Quartet - Σάββατο 25 Ιουνίου στο ...

      23 Ιουνίου 2022
      0
    • Η Ute Lemper τραγουδά Αstor Piazzolla / 7 Ιουλίου στη Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων

      23 Ιουνίου 2022
      0
    • Το Εθνικό Θέατρο στο πολυκατάστημα Αttica για τρίτη φορά

      21 Ιουνίου 2022
      0
    • Οι Moderat στη σκιά της Ακρόπολης στις 16/7 στο Ηρώδειο στο πλαίσιο ...

      9 Ιουνίου 2022
      0
    • Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Ένα ελληνικό μουσικό πορτρέτο στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος ...

      6 Ιουνίου 2022
      0
    • Η Νατάσσα Μποφίλιου τη Δευτέρα 27 Ιουνίου στο Βεάκειο Θέατρο Πειραιά

      6 Ιουνίου 2022
      0
    • Ο Πάνος Μουζουράκης στο Θέατρο Άλσος Δευτέρα 4 Ιουλίου 2022

      29 Μαΐου 2022
      0
    • Η ΙΜΑΝΥ σε ένα εντυπωσιακό κοντσέρτο για μία φωνή και 8 τσέλο! ...

      9 Μαΐου 2022
      0
    • ONIRAMA την Παρασκευή 13 Μαΐου στο Vox

      9 Μαΐου 2022
      0
    • Spots
    • Mουσική
    • Σινεμά
    • Σειρές
    • Εκθέσεις
    • Σεμινάρια
  • Cues
    • Cue Me In / Σοφία Λιάκου

      28 Μαΐου 2022
      0
    • Cue Me In / Αντώνης Κυριακάκης

      23 Μαΐου 2022
      0
    • The Designer: Gishh / The strength of sensitivity

      22 Μαΐου 2022
      0
    • Cue Me In / Χρίστος Μοδέστου

      9 Μαΐου 2022
      0
    • Cue Me In / Χριστίνα Χριστοφή

      8 Μαΐου 2022
      0
    • The Designer: Femad / Η θυληκότητα της καθημερινότητας

      6 Απριλίου 2022
      0
    • Cue Me In / Παύλος Δαμιανίδης

      2 Απριλίου 2022
      0
    • The Designer: Eroe / Η ροή της δύναμης

      23 Μαρτίου 2022
      0
    • Cue Me in / Κρυστάλλη Ζαχαριουδάκη 

      21 Μαρτίου 2022
      0
    • The Designer
    • X-Cue-Me
    • Me
    • People
    • Άποψη
    • Cue Me In
  • Blog
    • Road Trip
    • Point of You
  • Info
    • About
    • Contact
Άποψη
Home›Cues›Άποψη›Θεοί σε λευκά κελιά / Ένα κείμενο με αφορμή την παράσταση Δυό Θεοί

Θεοί σε λευκά κελιά / Ένα κείμενο με αφορμή την παράσταση Δυό Θεοί

By Αγγελική Κουτελιά
12 Νοεμβρίου 2018
403
0
Share:

Ο Πάτρικ και ο Μιγκέλ, οι πρωταγωνιστές της παράστασης, είναι εγκλωβισμένοι σε ένα λευκό κελί, στην προσπάθεια απεξάρτησής τους από τους υπολογιστές. Τα τελευταία δέκα χρόνια επιβιώνουν σε ένα δωμάτιο χωρίς ερεθίσματα που να μαρτυρούν ζωντάνια, τρέφονται με πλαστική τροφή, χωρίς ρούχα που να τους διαφοροποιούν, αλλά με άσπρες φόρμες. Μόνη διαφυγή από το δωμάτιο, η βόλτα στο προαύλιο. Μόνη σύνδεση με τον έξω κόσμο, το ραδιόφωνο και οι ειδήσεις που μεταδίδει.

Η εικόνα μας μοιάζει ξένη, αλλά ίσως να μεταδίδει με γλαφυρό τρόπο την πραγματικότητα της εποχής μας. Ας αναρωτηθούμε: μήπως βιώνουμε, εν αγνοία μας, τη ζωή με τον ίδιο αποστειρωμένο τρόπο; Ρίχνοντας μια ματιά τριγύρω μας, στο μετρό, στη δουλειά, στο δρόμο, στην καφετέρια, εύκολα αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη ανθρώπων ρουφιγμένων από την οθόνη του κινητού τους. Σαν να περιστοιχίζονται από αόρατα κελιά, σαν αυτό της παράστασης, που τους διαχωρίζουν από την εξωτερική πραγματικότητα.

Όλα φιλτράρονται υπό το πρίσμα του κινητού ή του υπολογιστή. Μια έξοδος για να αποκτήσει νόημα χρειάζεται πλέον να καταγραφεί από το κινητό και να ποσταριστεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι σαν να ζούμε για να δώσουμε την πληροφορία στους υπόλοιπους: ότι περνάμε υπέροχα, ότι είμαστε ευτυχισμένοι και δραστήριοι.

Απορροφημένοι  από τον ακατάπαυστο ρυθμό που μεταδίδεται η πληροφορία στις μέρες μας, παραμένουμε στο τίποτα, σε ένα λευκό, ουδέτερο τοπίο. Ποιός θα μπορούσε να διαχωρίσει τη σημαντική πληροφορία; Σε μια εποχή που η είδηση μεταδίδεται με ευφάνταστους τίτλους στην προσπάθεια να μας τραβήξουν την προσοχή και να μας βγάλουν από την αυτοματοποιημένη κίνηση του σκρολαρίσματος στην οθόνη του κινητού, δεν έχει σημασία το περιεχόμενο.

Με τον ίδιο τρόπο κινούνται οι ήρωες του θεατρικού έργου. Όταν μαθαίνουν ότι πλησιάζει η καταστροφή του κόσμου, οι πρωταγωνιστές αποφασίζουν να καταγράψουν την ιστορία, ώστε οι επόμενες γενιές να μην χάσουν το παρελθόν τους. Η καταγραφή επηρεάζεται από τις δικές τους ανάγκες και ιδέες. Άλλωστε ποιός είναι αυτός που καθορίζει τι είναι σημαντικό και τι όχι στην ιστορία; Με την ίδια αυθαιρεσία, προκύπτει η επιθυμία, από τους τροφίμους μέχρι το διευθυντή της κλινικής, να καταγραφούν δανειζόμενοι το όνομα και τη δόξα διάσημων προσωπικοτήτων.

Μια επιθυμία που ακουμπάει στην καθολική αγωνία της εποχής μας: να αναγνωριστούμε, να αφήσουμε το αποτύπωμά μας. Να βγάλουμε φωτογραφία και να την ανεβάσουμε στο ίνσταγκραμ για να γνωστοποιήσουμε την ύπαρξή μας στο ευρύ κοινό. Η ανάγκη για φωτογραφική απεικόνιση και μοίρασμα της καθημερινότητάς μας κινείται στην ίδια πορεία με την ανάγκη των ηρώων του έργου να μείνουν στην ιστορία.

Υποβόσκει το άγχος θανάτου, από το οποίο κανείς δε μένει ανεπηρέαστος. Στην παράσταση ο επικείμενος θάνατος κινητοποιεί τους ανθρώπους, αλλά με λάθος τρόπο. Το τέλος δεν αποτελεί αφορμή για να έρθουν πιο κοντά μεταξύ τους και να βιώσουν την ανακούφιση της “κοντινότητας” και του μοιράσματος. Αντιθέτως, τους απομακρύνει.

Το δικό μας τέλος, φαίνεται πως μας κινητοποιεί με ταυτόσημο τρόπο. Το άγχος θανάτου, η γνώση ότι κάποτε θα πεθάνουμε, συνδέεται άρρηκτα με την ανάγκη μας να αφήσουμε το αποτύπωμά μας στον διαδικτυακό κόσμο. Δεν αρκεί να έχουμε τις φωτογραφίες στο συρτάρι μας. Πλέον, επιθυμούμε να τις μοιραζόμαστε με όσο περισσότερο κόσμο γίνεται. Δεν μας καθησυχάζει το να αφήσουμε απογόνους σαν συνέχειά μας. Ούτε το να αποκτήσουμε υλικά αγαθά, μας δίνει την ψευδαίσθηση της ασφάλειας και της σταθερότητας στη ζωή μας. Στις μέρες μας η εικόνα έχει τη δύναμη.

Χρειάζεται να επιδείξουμε τα κεκτημένα μας. Η φωτογραφική απεικόνιση ανακουφίζει την υπαρξιακή μας αγωνία. «Φωτογραφίζομαι άρα υπάρχω» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της ζωής μας…

Η παράσταση μας κινητοποιεί να σκεφτούμε πώς θα λειτουργούσαμε εμείς τις τελευταίες μέρες της ζωής μας. Αν σκεφτούμε ότι κάθε μέρα μας χρειάζεται να μην ξοδεύεται, αλλά να έχει ουσία, και εμείς επιμένουμε να την περνάμε συνδεόμενοι διαδικτυακά, τότε οι περισσότεροι θα έπρεπε να απαντήσουμε ταυτιζόμενοι με τους πρωταγωνιστές της παράστασης: «μπροστά από μια οθόνη». Το ερώτημα λοιπόν, χρειάζεται να αντιστραφεί και να αναλογιστούμε πώς περνάμε τη ζωή μας στην καθημερινότητά μας και πώς μπορούμε να δραπετεύσουμε από τα λευκά κελιά μας.

 Γράφει η Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια Αγγελική Κουτελιά

TagsΘέατρο Ροές
0
Shares
  • 0
  • +
  • 0
  • 0

Related articles More from author

  • Νέα

    Το Κεφάλαιο του Καρλ Μαρξ από την Ρούλα Πατεράκη στο Θέατρο Ροές

    26 Οκτωβρίου 2018
    By Cue Team
  • Featured PostsΣυνεντεύξειςΧορός

    Ερμίρα Γκόρο / Η εμπειρία της συνάντησης

    25 Ιανουαρίου 2019
    By Ήβη Βασιλείου
  • Νέα

    Η Κυρά της Ρω του Γιάννη Σκαραγκά με τη Φωτεινή Μπαξεβάνη από 1 Δεκεμβρίου στο θέατρο Ροές για 15 ...

    24 Νοεμβρίου 2017
    By Cue Team
  • Νέα

    Η Μήδεια του Μποστ με τον Μάκη Παπαδημητρίου στο Θέατρο Ροές

    28 Ιουνίου 2019
    By Cue Team
  • Cue Me In

    Cue Me In / Χριστίνα Σουγιουλτζή

    7 Φεβρουαρίου 2019
    By Ήβη Βασιλείου
  • Νέα

    Ψευδαισθήσεις του Ιβάν Βιριπάγεφ στο θέατρο Ροές

    27 Ιανουαρίου 2020
    By Cue Team

Leave a reply Ακύρωση απάντησης

Παράσταση της Εβδομάδας

 

Βιβλίο της Εβδομάδας

Μέρα / νύχτα: Ταξίδια στο σκριπτόριο και Άνθρωπος στο σκοτάδι του Paul Auster κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.

Not Today Jewelry

24 Goat Handmade Tote Bags

Βρείτε μας στο Facebook

INFORMATION

  • About
  • Contact
  • Terms of Use

Follow us

  • Facebook
  • Instagram
info@cuemagazine.gr | ©2022 CueMagazine All Rights Reserved | ☢ designed by titouf