Στο πλαίσιο των συναντήσεων με το Θανάση Νιάρχο στο θέατρο Σταθμός πραγματοποιήθηκε με θεατρικό τρόπο η παρουσίαση του βιβλίου της Φωτεινής Τσαλίκογλου Ο Ελληνας Ασθενής. Σε μία φιλική, ζεστή και εφ΄ όλης της ύλης συζήτηση μεταξύ του Θανάση Νιάρχου και της Φωτεινής Τσαλίκογλου, ακροατήριο και ομιλητές έγιναν μία παρέα που μοιράστηκαν σκέψεις, αναζητήσεις, προβληματισμούς. Ο πάντα »παρηγορητικός» λόγος της κ. Τσαλίκογλου πλαισιώθηκε από το μεστό λόγο του κ. Νιάρχου και προσέφερε στους παριστάμενους ψυχική και πνευματική ανάταση η οποία οδήγησε σε πολλαπλά μονοπάτια του μυαλού και των αισθήσεων.

Η συγγραφέας ευαίσθητη απέναντι στο ανθρώπινο δράμα και αξιοποιώντας τη βαθιά επιστημονική της γνώση παραδίδει το αναγνωστικό κοινό ένα μυθιστόρημα ποιητικό και συμβολικό στο οποίο εμπερικλείει όλα τα προσφιλή της θέματα –θάνατο-χρόνο-δημιουργία-ζωή-ελπίδα. Τα όρια δεν είναι ποτέ ευδιάκριτα και σαφή-ο χρόνος δεν είναι ποτέ γραμμικός.

Οι ήρωές της, όπως και όλοι οι άνθρωποι, φέρουν τους νεκρούς τους, συνομιλούν με αυτούς, καθορίζονται από τις ζωές τους, προσπαθούν να εκπληρώσουν το ανεκπλήρωτο, να συμπληρώσουν αυτό που λείπει.

Ήρωες που εμπεριέχουν πολλά πρόσωπα, προσπαθούν να συμφιλιωθούν με όλα τα διαφορετικά κομμάτια τους, να συναρμολογηθούν και να αποκτήσουν ΠΡΟΣΩΠΟ.

Το αίτημα της αγάπης και της ζωής επιτακτικό πάντα αντιπαλεύει το βίωμα του κατακερματισμού και αναδύεται πολλές φορές πιο δυνατό, ικανό να αναζητήσει τον τρόπο με τον οποίο θα αναπληρώσει το κενό.

Η τέχνη αναδεικνύεται στη μετασχηματιστική εκείνη δύναμη που μεταμορφώνει την απελπισία και την ακινησία του θανάτου σε δημιουργική πνοή για την επίτευξη της σωτηρίας. Η αγάπη, η αποδοχή, η υποστήριξη -ανάγκες της ύπαρξης που απαιτούνται ακόμη και από μία νεκρή μάνα γίνονται η ώθηση της μετουσίωσης δια της Τέχνης.

Η συγγραφέας επιτυγχάνει στο βιβλίο της ο Έλληνας Ασθενής να συμπεριλάβει τα προσωπικά και κοινωνικά δράματα στην ιστορία μιας οικογένειας του Θεόδωρου Κεντρωτά. Ο ήρωας το έτος 1980 οικειοθελώς ανακόπτει βίαια το νήμα της ζωής του ακολουθώντας τη μοίρα του προγόνου του ο οποίος το 1820 ερωτεύεται το άγαλμα που βρίσκει στο χωράφι του-την ομορφιά που παγερή και ανέκφραστη είναι η μόνη που μπορεί να τον λυτρώσει από τη δική του κόλαση. Το αίτημα της αγάπης κορυφώνεται και στη ζωή του γιου του νεκρού Κεντρωτά που συνομιλεί με τη νεκρή μάνα και ως ηθοποιός προσπαθεί με τις ποικίλες μάσκες των ρόλων να ενώσει τα μέλη της δικής του οντότητας.

Η ελπίδα όμως νομοτελειακά θα γεννηθεί από ένα νεότερο μέλος της οικογένειας που ανακόπτει την καταβύθιση και τη φθορά.

Η Φωτεινή Τσαλίκογλου ενώ διαπραγματεύεται θέματα ανθρώπινης οδύνης κατορθώνει να αναγεννά την προσδοκία της ευτυχίας και να μετασχηματίζει το σκοτάδι σε ελπίδα με τον κατευναστικό και και παραμυθικό λόγο της.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κατανιώτη.