Είναι πολύ γοητευτικό στο θέατρο το πόσες αναγνώσεις μπορεί να δεχτεί ένα έργο ή το πόσες προεκτάσεις μπορεί να ανακαλύψει ένας καλλιτέχνης ή ένας θεατής με αφετηρία την πρόθεση και το κείμενο του συγγραφέα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το έργο του Ζαν Ζενέ, Οι Δούλες. Σκηνοθετικές προσεγγίσεις, ερμηνευτικές εκδοχές, κινηματογραφικές μεταφορές έχουν διαμορφώσει τον “μύθο” του έργου που έχει τις ρίζες του στην δολοφονία της Μαντάμ Λανσελέν και της κόρης της από τις δύο υπηρέτριές τους, τις αδελφές Παπέν το 1933. Οι δύο αδερφές αποδέχτηκαν πλήρως την κατηγορία, ενώ το μόνο που ζήτησαν ήταν να μοιραστούν ισομερώς την ευθύνη της πράξης τους.

Η Σολάνζ και η Κλέρ, δύο δούλες που κατοικούν σε ένα μικρό δωμάτιο στο πλούσιο σπίτι της Κυρίας τους, μοιράζουν τον χρόνο τους ανάμεσα στο να φροντίζουν και να εξυπηρετούν την Κυρία τους και στο να αναζητούν τον ρόλο της ύπαρξης τους, υποδυόμενες αυτές την Κυρία, εξερευνώντας τα όρια θεατρικής σκηνής και πραγματικότητας, σε ένα έργο που δεν στηρίζεται στην πραγματικότητα αλλά την αποτυπώνει πλήρως. Οι δούλες -ως υπάρξεις και ως σύμβολα- γνωρίζουν να ζουν μόνο όπως έχουν μάθει, πίσω από την Κυρία. Κι όμως, ονειρεύονται έναν άλλο τρόπο, υποψιάζονται πως υπάρχει, όμως “η εξέγερση είναι αδύνατη”. Μόνη λύση η τόλμη της αποδοχής.

Μία ερμηνευτική εκδοχή του έργου του Ζενέ δίνει φέτος ο Τσέζαρις Γραουζίνις στο Θέατρο Νέου Κόσμου, τοποθετώντας τον πυρήνα της παράστασής του στο Θέατρο. Θέατρο γιατί ακροβατεί μεταξύ της σκηνής και της ζωής πέρα απ΄αυτή. Θέατρο γιατί κινείται στην ευρεία γκάμα ερμηνευτικών προσεγγίσεων τον ρόλων, καθώς και τον ρόλων μεσ΄ τους ρόλους. Θέατρο γιατί όποια κι αν είναι η αισθητική του προσέγγιση -είτε μας βρίσκει σύμφωνους είτε όχι- χαρίζει το βαθύτατο κείμενο σε τρεις ηθοποιούς που αποκαλύπτουν τον πλούτο του.

Ο Δημήτρης Ήμελλος και ο Αργύρης Ξάφης υποδύονται τις δούλες “με μόχθο και ψυχή” και ο Κώστας Μπερικόπουλος δίνει την φυσική θεατρική εκδοχή της Κυρίας σε μια παράσταση μακριά από τον ρεαλισμό -πράγμα το οποίο δεν ανήκει άλλωστε στις προθέσεις του συγγραφέα-. κοιτώντας τον όμως, κατάματα. Την εξαιρετική μετάφραση υπογράφει η Έλσα Ανδριανού. Τα σκηνικά και τα κοστούμια έχει επιμεληθεί ο Κέννυ ΜακΛέλλαν, ενώ την μουσική σύνθεση υπογράφει ο Μαρτύνας Μπιαλομπέσκις.

Οι Δούλες του Ζαν Ζενέ

Συντελεστές της παράστασης

Μετάφραση: Έλσα Ανδριανού
Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις
Σκηνικά-Κοστούμια: Κέννυ ΜακΛέλλαν
Μουσική επιμέλεια: Μαρτύνας Μπιαλομπζέσκις
Επιμέλεια κίνησης: Έντγκεν Λάμε
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Γιάνναρος

Βοηθός σκηνοθέτης: Άκης Γουρζουλίδης

Βοηθός σκηνογράφου: Αντιγόνη ΜακΛέλλαν

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Δημήτρης Ήμελλος
Κώστας Μπερικόπουλος
Αργύρης Ξάφης