CueMagazine

Main Menu

  • Αρχική
  • Θέατρο
    • Νέα
    • Συνεντεύξεις
    • Παρουσιάσεις
    • Δοκιμές
    • Χορός
    • Παιδί
  • Βιβλία
    • Νέες Κυκλοφορίες
    • Βιβλιοθήκη
    • Συγγραφείς
    • My Book/Self
    • Stories
  • The City
    • Spots
    • Mουσική
    • Σινεμά
    • Σειρές
    • Εκθέσεις
    • Σεμινάρια
  • Cues
    • The Designer
    • X-Cue-Me
    • Me
    • People
    • Άποψη
    • Cue Me In
  • Blog
    • Road Trip
    • Point of You
  • Info
    • About
    • Contact

logo

CueMagazine

  • Αρχική
  • Θέατρο
    • ΜΗΔΕΙΑ του Ευριπίδη από την εφηβική θεατρική ομάδα «Εμείς Εμείς»

      28 Ιουνίου 2022
      0
    • COUNTLESS από την Μαρκέλλα Μανωλιάδη στον Χώρο Φιατ

      28 Ιουνίου 2022
      0
    • Η Λεονί εν αναμονή του Ζωρζ Φεντώ σε σκηνοθεσία Τάσου Πυργιέρη

      28 Ιουνίου 2022
      0
    • Άλκηστη του Ευριπίδη από τον Γιόχαν Σίμονς στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου

      27 Ιουνίου 2022
      0
    • Αλέξης Ζορμπάς του Νίκου Καζαντζάκη σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα από τον Οκτώβριο ...

      23 Ιουνίου 2022
      0
    • Mamma Mia στο City Garden Festival by Cristmas Theater

      23 Ιουνίου 2022
      0
    • Αντιγόνη του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ραπτοτάσιου στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου

      21 Ιουνίου 2022
      0
    • Για τι πράγμα μιλάμε όταν μιλάμε για αγάπη στο Θέατρο Νέου Κόσμου

      21 Ιουνίου 2022
      0
    • Οκτώβριος στο Θέατρο Ιλίσια Βολανάκης

      21 Ιουνίου 2022
      0
    • Νέα
    • Συνεντεύξεις
    • Παρουσιάσεις
    • Δοκιμές
    • Χορός
    • Παιδί
  • Βιβλία
    • «Ο Καζαντζάκης στον 21ο αιώνα» /  Τα άπαντα του έργου του Νίκου Καζαντζάκη ...

      23 Ιουνίου 2022
      0
    • My Book/Self: Μαρία Καλούδη

      29 Μαΐου 2022
      0
    • My Book/Self: Γιώργος Πατεράκης

      23 Μαΐου 2022
      0
    • My Book/Self: Χρήστος Μπότσης

      15 Μαΐου 2022
      0
    • Χριστίνα Θανάσουλα / Όψεις και οπτικές του φωτός

      15 Μαΐου 2022
      0
    • My Book/Self: Λίνα Ροδοπούλου

      17 Απριλίου 2022
      0
    • Σχετικά με το τίποτα του Woody Allen από τις Εκδόσεις Ψυχογιός

      4 Απριλίου 2022
      0
    • Παρουσίαση του βιβλίου της Μαρκέλλας Καζαμία Ταξίδια με τις λέξεις στον Ιανό

      28 Μαρτίου 2022
      0
    • My Book/Self: Ανθούλα Χαιροπούλου 

      22 Μαρτίου 2022
      0
    • Νέες Κυκλοφορίες
    • Βιβλιοθήκη
    • Συγγραφείς
    • My Book/Self
    • Stories
  • The City
    • Το πρώτο μεταπτυχιακό πρόγραμμα που προσφέρει εξειδίκευση στην “Αξιολόγηση στην Εκπαίδευση” είναι ...

      30 Ιουνίου 2022
      0
    • Αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη στο Ηρώδειο στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου

      28 Ιουνίου 2022
      0
    • H συναυλία του καλοκαιριού! Patti Smith Quartet - Σάββατο 25 Ιουνίου στο ...

      23 Ιουνίου 2022
      0
    • Η Ute Lemper τραγουδά Αstor Piazzolla / 7 Ιουλίου στη Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων

      23 Ιουνίου 2022
      0
    • Το Εθνικό Θέατρο στο πολυκατάστημα Αttica για τρίτη φορά

      21 Ιουνίου 2022
      0
    • Οι Moderat στη σκιά της Ακρόπολης στις 16/7 στο Ηρώδειο στο πλαίσιο ...

      9 Ιουνίου 2022
      0
    • Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Ένα ελληνικό μουσικό πορτρέτο στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος ...

      6 Ιουνίου 2022
      0
    • Η Νατάσσα Μποφίλιου τη Δευτέρα 27 Ιουνίου στο Βεάκειο Θέατρο Πειραιά

      6 Ιουνίου 2022
      0
    • Ο Πάνος Μουζουράκης στο Θέατρο Άλσος Δευτέρα 4 Ιουλίου 2022

      29 Μαΐου 2022
      0
    • Spots
    • Mουσική
    • Σινεμά
    • Σειρές
    • Εκθέσεις
    • Σεμινάρια
  • Cues
    • The Designer: The Grey Fox Linoprints / Χαράσσοντας δρόμο προσωπικό

      27 Ιουνίου 2022
      0
    • Cue Me In / Αχιλλέας Σπαής

      27 Ιουνίου 2022
      0
    • Cue Me In / Σοφία Λιάκου

      28 Μαΐου 2022
      0
    • Cue Me In / Αντώνης Κυριακάκης

      23 Μαΐου 2022
      0
    • The Designer: Gishh / The strength of sensitivity

      22 Μαΐου 2022
      0
    • Cue Me In / Χρίστος Μοδέστου

      9 Μαΐου 2022
      0
    • Cue Me In / Χριστίνα Χριστοφή

      8 Μαΐου 2022
      0
    • The Designer: Femad / Η θυληκότητα της καθημερινότητας

      6 Απριλίου 2022
      0
    • Cue Me In / Παύλος Δαμιανίδης

      2 Απριλίου 2022
      0
    • The Designer
    • X-Cue-Me
    • Me
    • People
    • Άποψη
    • Cue Me In
  • Blog
    • Road Trip
    • Point of You
  • Info
    • About
    • Contact
Συνεντεύξεις
Home›Θέατρο›Συνεντεύξεις›Βασίλης Βηλαράς / Η Απελευθέρωση μια αντι–ιστορική κωμωδία στο Θέατρο 104

Βασίλης Βηλαράς / Η Απελευθέρωση μια αντι–ιστορική κωμωδία στο Θέατρο 104

By Ήβη Βασιλείου
8 Μαΐου 2018
957
0
Share:

Μια οικογένεια. Με τους ανθρώπους της και τα πάθη τους, τις σχέσεις τους και τις σκέψεις τους. Δεσμοί που τους κρατούν μαζί -τους περιορίζουν ή τους προστατεύουν;- Και ένας ξένος που έρχεται να μεταβάλει την συνθήκη. Άνθρωποι με τις προσωπικές τους ιστορίες, αφηγούνται μια κοινή εμπειρία, αποκαλύπτοντας τους εαυτούς τους και αναζητώντας μια απελευθέρωση. Το έργο του Δημήτρη Τσεκούρα, Η Απελευθέρωση, μια αντι – ιστορική κωμωδία, παρουσιάζεται στο Θέατρο 104 σε σκηνοθεσία Ζωής Ξανθοπούλου. Ο Βασίλης Βηλαράς μας μίλησε για την παράσταση και το έργο, την οικογένεια και τις προεκτάσεις της, το θέατρο και τις δυνάμεις του.

 

Τι σου κεντρίζει το ενδιαφέρον στο έργο του Δημήτρη Τσεκούρα;

Όταν το διάβασα πρώτη φορά μου έκανε αίσθηση ότι όλοι οι ρολόι μοιάζουν σαν να έχουν πυρετό. Έχουν μια διαρκή αίσθηση μετεωρισμού που είναι μια υπέροχη συνθήκη για έναν ηθοποιό. Γνωρίζοντας τον Τσεκούρα από κοντά, πιστεύω ότι υπάρχουν κομμάτια δικά του σε κάθε χαρακτήρα του έργου, μοιάζει σαν να έχει διαιρέσει τον εαυτό του σε πολλές ταυτόχρονες προσωπικότητες και αυτό το βρίσκω πολύ γενναιόδωρο. Ύστερα, είναι όλο το θέμα της οικογένειας που θίγεται μέσα στο κείμενο. Όλοι έχουμε ταλαιπωρηθεί από την σύμβαση της δυσλειτουργικής αλλά ευπαρουσίαστης οικογένειας όποτε χτυπάει λίγο φλέβα το κείμενο. Και φυσικά, το κομμάτι του έρωτα. Το έργο μιλάει για έρωτες συμβατικούς, αντισυμβατικούς, παθιασμένους και ξενέρωτους, παρελθοντικούς και σύγχρονους με έναν τρόπο αφοπλιστικά ειλικρινή. Με συγκινεί ο Τσεκούρας που βάζει ανθρώπους να υπερασπίζονται τον έρωτα σαν απάντηση στην ασχήμια του κόσμου.

Είναι εφικτή η απελευθέρωση (πρώτα από την οικογένεια και έπειτα γενικά); Έχει τελικά νόημα;

Μακάρι να ήξερα. Αν μιλάμε για απελευθέρωση από την οικογένεια, αυτό προϋποθέτει ότι η οικογένεια είναι σκλαβιά. Ομως τα πράγματα δεν είναι μονοδιάστατα. Διαφορετικοί γονείς, διαφορετικά οικογενειακά μοντέλα, διαφορετικά επίπεδα τυραννίας. Ο ένας κοινός τόπος όλων είναι η επιθυμία μας κάποτε να αυτονομηθούμε. Ο απογαλακτισμός από το οικογενειακό περιβάλλον είναι ένα πολύ προσωπικό ταξίδι που πολλοί άνθρωποι δεν θα επιχειρήσουν ποτέ. Υπάρχουν και αυτοί που θα το προσπαθήσουν και είναι άξιοι θαυμασμού και υπάρχουν και αυτοί οι λίγοι που θα το καταφέρουν. Υποθέτω άρα, ότι είναι εφικτό, δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν είναι χρειαζούμενο. Η απελευθέρωση είναι και λίγο βαριά λέξη. Η διαχείριση των ορίων είναι πιο πρακτικό ζητούμενο για μένα.

Στην παράσταση υποδύεσαι έναν ξένο, που έρχεται καλεσμένος σε ένα οικογενειακό τραπέζι και προκαλεί αναστάτωση. Γιατί ο ξένος πάντα τρομάζει και αποτελεί αφορμή αντιδράσεων; Πως μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε αυτό;

Ο συγκεκριμένος ξένος είναι βόμβα διαφορετικότητας για την οικογένεια της παράστασης. Πρωτίστως είναι Γερμανός, άρα ξένος όχι με την καταδικαστική έννοια που θα ήταν ξενος κάποιος πρώην σοβιετικός ή βαλκάνιος. Είναι ένας αξιοσέβαστος ξένος μέχρι τη στιγμή που η εντελώς διαφορετική κουλτούρα του και το γεγονός ότι είναι gay, έρθει σε ρήξη με την επαρχιακή νοοτροπία του τραπεζιού αυτού. Το γεγονός ότι προβάλει την αθωότητα σαν ασπίδα απέναντι στην αγριότητα που δέχεται είναι αυτό που τον κάνει ακόμα πιο προκλητικό απέναντι στα ήθη μιας κοινωνίας. Υπάρχει αυτή η απαίσια πεποίθηση ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να προκαλούν. Οτι πρέπει να ζουν σιωπηρά και ανώδυνα. Και οτιδήποτε παρεκκλίνει από αυτό το μοντέλο το βαφτίζουμε εκκεντρικό και ξεμπερδεύουμε. Εκεί είναι το ζήτημα, πώς γίνεται το εκκεντρικό να γίνει αποδεκτό ώστε να αρχίσει εισπράττεται ως φυσιολογικό μπας και ησυχάσουμε όλοι.

Πως μπορούμε να αποφύγουμε κάθε είδους φασιστικές συμπεριφορές στην καθημερινότητά μας;

Δεν νομίζω ότι μπορούμε πια. Αυτό που μπορούμε όμως είναι να δεχτούμε ότι αν αφιερώσουμε λίγο χρόνο να έρθουμε σε ψύχραιμη αντιπαράθεση με κάποιον φασίζοντα άνθρωπο, ίσως συνδράμουμε λίγο στο να μετακινηθεί ο νους του. Είναι πολύ πιθανό να μην αλλάξει καθόλου, αλλά αυτό θα το ξέρουμε μόνο αφού πρώτα προσπαθήσουμε. Το να προαποφασίσεις ότι κάποιος είναι ανεπίδεκτος κοινωνικής εξέλιξης, είναι εξίσου φασιστικό θεωρώ.

Στις διαφορετικές εκδοχές της ιστορίας που αφηγούνται οι άνθρωποι που την έζησαν, υπάρχουν κοινά σημεία ή πάντα προσλαμβάνουμε τα γεγονότα μέσω της προσωπικής σκοπιάς;

Η αφηγηματική γραμμή είναι κοινή. Όλοι οι ρόλοι μιλάνε για το ίδιο γεγονός όμως ο καθένας αναφέρει και τη δίκη του θέση αλλά και τη θέση των άλλων. Εξάλλου μεγάλο κομμάτι του κειμένου διαδραματίζεται στο παρελθόν, τη μέρα που έγινε το μοιραίο γεγονός που αφηγούμαστε στο υπόλοιπο κείμενο.

Ποιο ήταν το προσωπικό κέρδος από την συγκεκριμένη δουλειά μέχρι τώρα;

Είναι απεριόριστη η χαρά να μπορείς να εφαρμόσεις τα όποια εργαλεία διαθέτεις σε ένα περιβάλλον που η αγάπη προς τον ηθοποιό ξεχειλίζει. Η σκηνοθέτης της παράστασης, Ζωή Ξανθόπουλου, είναι αυτή η περίπτωση σκηνοθέτη που εμπιστεύεται και αγαπά τους ηθοποιούς ειλικρινά. Η αγάπη που δέχθηκα σε αυτή την πρόβα είναι το μεγαλύτερο κέρδος.

Τι χαρίζει το θέατρο στην ζωή σου;

Υπαρξιακές κρίσεις, χαρά ενίοτε και την μικρή πιθανότητα να κάνεις καινούργιους φίλους κάθε εξάμηνο.

Ποιο κομμάτι του κειμένου ξεχωρίζεις; Γιατί;

Υπάρχει ένα σημείο, που ο δικός μου χαρακτήρας, ο Χανς, μιλάει για τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής του και περιγράφει πως ο άνθρωπος αυτός είχε μεταμορφωθεί σε πόλη ολόκληρη στα μάτια του. Μια πόλη με λεωφόρους, πάρκα, μπαρ, βιβλιοπωλεία, μουσεία, τρένα, ταξί, πεζοπορία, γνώση, παραπληροφόρηση, ησυχία, βουητό, δηλαδή τα πάντα. Μια απέραντη μικρογραφία μιας απέραντης πόλης. Το βρίσκω ειλικρινά συγκινητικό να παρομοιάσεις έναν άνθρωπο με όλες τις πιθανές αισθήσεις που μπορεί να σου δημιουργήσει η πόλη και η καθημερινότητα της.

Η Απελευθέρωση

μια αντι – ιστορική κωμωδία του Δημήτρη Τσεκούρα

Σκηνοθεσία
Ζωή Ξανθοπούλου

Παίζουν
Βασίλης Βηλαράς
Κατερίνα Δημάτη
Άρης Ντελία
Ντέπυ Πάγκα
Γιάννης Παπαϊωάννου

Μουσική
Σπύρος Γραμμένος

Βοηθός σκηνοθέτη
Έφη (Ρόμπιν) Χαστά

Φωτογραφίες
Δήμητρα Τριανταφύλλου

Παραστάσεις: Κάθε Κυριακή στις 7.00 μ.μ

Εισιτήρια: 12 ευρώ, 8 ευρώ (φοιτητικό – ανέργων), 5 ευρώ (ατέλειες)

 

Προπώληση εισιτηρίων: www.viva.gr (προσφορά στα 8 ευρώ έως 30/9)

Θέατρο 104

Ευμολπιδών 41, Γκάζι (πλησίον μετρό «Κεραμεικός»)

Τηλέφωνο: 210 3455020

TagsΘέατρο 104
0
Shares
  • 0
  • +
  • 0
  • 0

Related articles More from author

  • Νέα

    Τα Βρώμικα Χέρια του Ζαν-Πωλ Σαρτρ από τους Apparatus στο Θέατρο 104

    10 Απριλίου 2019
    By Cue Team
  • Νέα

    Το Κάλεσμα της Λορίν της Παλόμα Πεδρέρο στο Θέατρο 104

    11 Ιανουαρίου 2019
    By Cue Team
  • Συνεντεύξεις

    Μιχάλης Οικονόμου & Κλεοπάτρα Μάρκου / Ο Ξένος: The Talk

    5 Μαΐου 2017
    By Ήβη Βασιλείου
  • Cue Me In

    Cue Me In / Άννα-Μαρία Στεφαδούρου

    4 Νοεμβρίου 2019
    By Cue Team
  • Συνεντεύξεις

    Μαρία Μαυροματάκη / Η προσωπική ιστορία, η ιστορία μιας χώρας

    24 Φεβρουαρίου 2020
    By Ήβη Βασιλείου
  • Συνεντεύξεις

    Τρυφωνία Αγγελίδου / Το σύστημα της συνδημιουργίας

    21 Φεβρουαρίου 2020
    By Ήβη Βασιλείου

Leave a reply Ακύρωση απάντησης

Παράσταση της Εβδομάδας

 

Βιβλίο της Εβδομάδας

Μέρα / νύχτα: Ταξίδια στο σκριπτόριο και Άνθρωπος στο σκοτάδι του Paul Auster κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.

Not Today Jewelry

24 Goat Handmade Tote Bags

Βρείτε μας στο Facebook

INFORMATION

  • About
  • Contact
  • Terms of Use

Follow us

  • Facebook
  • Instagram
info@cuemagazine.gr | ©2022 CueMagazine All Rights Reserved | ☢ designed by titouf