Χριστίνα Σουγιουλτζή / Κίνηση στο άπειρο
Η ομάδα χορευτών και ακροβατών “Κι όμΩς κινείται” και ο Χαΐνης Δ. Αποστολάκης παρουσιάζουν την κλασική πλέον παράσταση με τίτλο “Το σωματίδιο του θεού”, μαζί με την καινούρια τους συνεργασία, την παράσταση “Η εκδίκηση του πυριτίου”, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, κάθε Δευτέρα και Τρίτη από τις 26 Φεβρουαρίου έως τις 13 Μαρτίου. Η χορογράφος και χορεύτρια Χριστίνα Σουγιουλτζή μας μίλησε για τις δύο παραστάσεις, για τον τρόπο δουλειά της ομάδας, την συνομιλία και συνύπαρξη κίνησης και μουσικής, την θέση του χορευτή στην τέχνη και την θέση του ανθρώπου στο σύμπαν.
Ποια είναι η ιδέα της νέας σας παράστασης; Πως γεννήθηκε; Πως σχετίζεται με την προηγούμενη;
Όντα τεχνητής νοημοσύνης ταξιδεύουν με το διαστημόπλοιό τους, διασώζουν τον τελευταίο επιζώντα άνθρωπο, και προσπαθούν να αποφασίσουν τι θα τον κάνουν. Η σκηνή επαναλαμβάνεται τρεις φορές, με διαφορετική κάθε φορά εξέλιξη, οπότε και κατάληξη. Πρόκειται, για ένα αφήγημα επιστημονικής φαντασίας, ένα παιγνιδιάρικο διήγημα, για το τέλος του ανθρώπου και ίσως ,την αναγέννηση του, σ’ ένα σύμπαν πολύ διαφορετικό, από αυτό που γνωρίζουμε και όμως, αρκετά πιθανό, αν ακολουθήσουμε τις επιστημονικές προβλέψεις. Στο Σωματίδιο του Θεού ξεδιπλώνεται ο κόσμος της σύγχρονης φυσικής, αποκαλύπτoντας ένα μικρούλη, χαζούλη πίθηκο, που νομίζει ότι κυβερνά πλανήτες και ορίζει τα μελλούμενα -μέσα σ’ ένα σύμπαν σχεδόν αιώνιο, θαυμαστό, μυστηριώδες. Τελικά αξίζει να συνεχίσει η γραμμή της ζωής των όντων της γης κι αν ναι, με ποιο τρόπο;
Πως δουλέψατε για να γίνει παράσταση; Πως συνομιλείτε με την μουσική;
Το Κι όμως κινείται είναι ομάδα. Οπότε, ακόμα κι αν μερικές φορές μπορεί να έχω το βάρος της τελικής επιλογής, όταν δεν υπάρχει σύμπνοια ή της πρότασης, όταν η πρόβα δεν κυλάει από μόνη της, η διαμόρφωση της παράστασης είναι ομαδική διαδικασία. Φυσικά υπάρχουν περιοχές της παράστασης οι οποίες θα ήταν πιο εύστοχες, αν υπήρχε ένα “μάτι” απ’έξω. Η δύναμη και η αλήθεια που έχει μια παράσταση όπου ο καθένας χορογραφεί τον εαυτό του, στα πλαίσια των επιλογών της παράστασης, νομίζω είναι προτιμητέα από οποιαδήποτε παραστασιακή τελειότητα, εκτελεστών ρομπότ.
Η μουσική είναι η κινητήριος δύναμη του χορευτή, αυτή που δημιουργεί το σύμπαν μέσα στο οποίο κινείται, η έμπνευσή του, η δύναμή του. Στις περιοχές του καθαρού χορού, η σχέση μουσικής και κίνησης είναι η πιο βασική, αυτή που ορίζει την ερμηνεία, τη διάθεση, την υπόσταση του χορευτή. Ακόμα κι αν το άκουσμα είναι ένα μαγνητοφωνημένο κείμενο ή ένας ενοχλητικός ήχος. Έχουμε το προνόμιο να χορεύουμε και η μουσική να γεννιέται, την ίδια στιγμή, από τους ερμηνευτές, συνθέτες μουσικούς.
Είναι η κίνηση σε σχέση με τον λόγο ένας πιο άμεσος τρόπος να μιλήσουμε για τα ζητήματα που μας απασχολούν;
Πρόκειται για δύο διαφορετικές γλώσσες. Σαν να λες μια ιστορία στα αγγλικά και τα σουαχίλι. Ο συνδυασμός τους ή μη, μας απασχολεί πολύ. Πώς και με ποιες ισορροπίες συνυπάρχουν. Έχουμε δοκιμάσει και τελικά υιοθετήσει όλες τις εκδοχές, με τον τρόπο μας πάντα: από την αφηγηματική κίνηση (παντομίμα) και τη χρήση του λόγου (θεατρική απόδοση, με απόδοση ρόλων), μέχρι την καθαρή κίνηση, σε σχέση με τη φόρμα της κίνησης, την αίσθηση του χορευτή, τη σχέση του με το χώρο, τα άλλα σώματα και τη μουσική. Κάνει ο καθένας τη δουλειά του: το κείμενο, η κίνηση, η ακροβασία, η μουσική, συνθέτονται, χωρίς πάντα να επεξηγούν. Στην παράσταση κάποιοι επιλέγουν να ακούσουν τη μία, κάποιο την άλλη και κάποιοι την συνήχηση. Αρκεί να βγάζει νόημα, είτε στο λογικούς είτε στο συμπαθητικούς συναισθηματικούς κώδικες του προσκεκλημένου.
Μπορεί ο άνθρωπος να συλλάβει τις έννοιες και τις διαστάσεις του σύμπαντος; Μέσα στο άπειρο υπάρχει θέση για τις γήινες, ανθρώπινες αγωνίες;
Στο φάσμα του πολύ μικρού και του πολύ μεγάλου, ο άνθρωπος μπορεί να διαχειριστεί μια μικρή μεσαία περιοχή. Δεν ξέρω αν οι αισθήσεις μας και η αντιληπτική μας ικανότητα είναι ικανά, πράγματι, να κατανοήσουν τι υπάρχει γύρω μας, τι και γιατί είμαστε εμείς… Kι όμως σε μια δύσκολη μέρα, αν τύχει και σηκώσεις τα μάτια στον ουρανό, διασχίσεις το σύμπαν και λίγο αναλογιστείς τις άλλες διαστάσεις, μπορεί να αλλάξει ολόκληρη τη θεώρηση της ζωής. Είναι γιατρευτικό. Αναθεωρείς την κλίμακα των αξιών, της ασήμαντα μικρής προσωπικής ύπαρξης.
Τι είναι σημαντικό στην ζωή;
η τύχη (ευτυχία), η δυνατότητα αγάπης, έρωτα, δημιουργίας, η διαχείριση του χρόνου, η διαχείριση του φόβου, οι επιλογές, η δυνατότητα -ικανότητα αναγνώρισης των αναγκών τόσο του ίδιου του ατόμου , όσο και των γύρω, η διαχείριση του εγωισμού, η δυνατότητα αποδοχής του παρόντος, του εφήμερου, η τρέλα, ο αυτοσχεδιασμός, η δυνατότητα επικοινωνίας…
Τι σας αρέσει – συγκινεί στις δύο παραστάσεις που θα παρουσιάσετε;
Στο Σωματίδιο του Θεού μετά από όλη αυτή τη διάλεξη περί παντός επιστητού ανακαλύπτουμε στο τέλος της παράστασης ότι βρισκόμαστε σε ένα ψυχιατρείο και ακούμε έναν από τους ασθενείς. Αυτή η ακραία μετάβαση από τον επιστημονικό λόγο στο παραλήρημα ενός τρελού είναι ίσως το πιο επικίνδυνη και πετυχημένη για μένα ακροβατική στιγμή της παράστασης. Στην Εκδίκηση του Πυριτίου υπάρχει μια στιγμή όπου ο κλινήρης τελευταίος επιζώντας άνθρωπος αποφασίζει να καθορίσει ο ίδιος τη μοίρα του και να αφαιρέσει από τα καθ΄ όλα συμπαθή και λογικά όντα τεχνητής νοημοσύνης αυτό το προνόμιο. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει τον ίδιο του τον αφανισμό. Και ακριβώς εκείνη τη στιγμή το τόσο αντιπαθές, αδύναμο και κακόβουλο ανθρακικό ον μεταμορφώνεται σε μια δυνατότητα ύπαρξης άξιας να γεννήσει ομορφιά και ποίηση. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή που ο άνθρωπος αποφασίζει να πληρώσει την αυτοδιάθεσή του, την ελευθερία του δηλαδή με τον ίδιο του το θάνατο, εγκαταλείπει τον κόσμο των συσχετισμών, των λογικών βημάτων και της μικροχαράς, μικροελπίδας, για να μπει καθαρός στον κόσμο των ηρώων, των αγγέλων, των διαβόλων, του έπους, του μύθου, σ’ ένα κόσμο, όπου όλα είναι δυνατά.
Η εκδίκηση του Πυριτίου
Κείμενο: Χαΐνης Δ. Αποστολάκης
Σκηνοθεσία- Χορογραφία: Χριστίνα Σουγιουλτζή
Μουσική σύνθεση και ερμηνεία: Δ. Αποστολάκης & Μιχάλης Σιγανίδης
Σκηνοθεσία- Χορογραφία: Χριστίνα Σουγιουλτζή
Μουσική σύνθεση και ερμηνεία: Δ. Αποστολάκης & Μιχάλης Σιγανίδης
Ερμηνεύουν οι: Καραχανίδης Αναστάσης, Λινάρδου Αντιγόνη,
Σιγανίδης Μιχάλης, Σουγιουλτζή Χριστίνα, Χαΐνης Δ. Αποστολάκης.
Πότε: Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου- Δευτέρα 5 Μαρτίου – Δευτέρα 12 Μαρτίου
στις 21:00, στο Θέατρο του ΙΜΚ
Το Σωματίδιο του Θεού
Σκηνοθεσία & Χορογραφία Κι όμως κινείται,
με αφορμή την ιδέα των Χαΐνη Δ. Αποστολάκη & Χριστίνα Σουγιουλτζή
Μουσική σύνθεση & ερμηνεία: Δ. Αποστολάκης, Κλέων Αντωνίου,
Μουσική σύνθεση & ερμηνεία: Δ. Αποστολάκης, Κλέων Αντωνίου,
Τάκης Κανέλλος, Θοδωρής Ρέλλος
Φωτισμοί: Μαρία Αθανασοπούλου
Βίντεο: Μαρία Αθανασοπούλου
Κοστούμια: Αγγελική Μάνεση και Φανή Μουζάκη
Βίντεο: Μαρία Αθανασοπούλου
Κοστούμια: Αγγελική Μάνεση και Φανή Μουζάκη
Ερμηνεία και συνδημιουργία: Αποστολάκης Δημήτρης, Bentancor Camilo, Καραχανίδης Τάσος, Λινάρδου Αντιγόνη. Παρασκευοπούλου Ιωάννα, Σουγιουλτζή Χριστίνα.
Πότε: Τρίτη 27 Φεβρουαρίου – Τρίτη 6 Μαρτίου – Τρίτη 13 Μαρτίου
στις 21:00 στο Θέατρο του ΙΜΚ
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Η παράσταση «Η Εκδίκηση του Πυριτίου» παρουσιάζεται στις 26 Φεβρουαρίου, 5 Μαρτίου και 12 Μαρτίου (ημέρα Δευτέρα) στις 21:00. Η παράσταση «Το Σωματίδιο του Θεού» παρουσιάζεται στις 27 Φεβρουαρίου, 6 Μαρτίου και 13 Μαρτίου (ημέρα Τρίτη) στις 21:00.
Τιμή εισιτηρίων:
Γενική είσοδος 12 ευρώ, Μειωμένη τιμή 8 ευρώ
Γενική είσοδος προπώλησης: 10 ευρώ (ισχύει για όλη τη διάρκεια των παραστάσεων)
Γενική είσοδος 12 ευρώ, Μειωμένη τιμή 8 ευρώ
Γενική είσοδος προπώλησης: 10 ευρώ (ισχύει για όλη τη διάρκεια των παραστάσεων)
Προπώληση εισιτηρίων:
Στα ταμεία του Ιδρύματος (Πειραιώς 206, Ταύρος) Δευ-Παρ 11:00 – 14:00 και τα απογεύματα μία ώρα πριν την παράσταση, τηλ. 210 3418579 και στοwww.mcf.gr
Στα ταμεία του Ιδρύματος (Πειραιώς 206, Ταύρος) Δευ-Παρ 11:00 – 14:00 και τα απογεύματα μία ώρα πριν την παράσταση, τηλ. 210 3418579 και στοwww.mcf.gr
