Πως δουλέψατε για την πραγματοποίησή της; Τι σας ενέπνευσε σε όλη την πορεία;

Εύη Σούλη: Οι αναφορές είναι πολλές! Μπήκα με μανία να ψάχνω βιβλία όπως του Ηλία Πετρόπουλου, ποιήματα του Θωμά Γκόρπα, είδαμε ξανά με τους χορευτές πολλές χαρακτηριστικές ταινίες όπως το Όλα είναι δρόμος, Ο Δράκος, Αυτή η νύχτα μένει,  τις ταινίες του Τσιώλη και φυσικά μεγάλη πηγή έμπνευσης ήταν πολλά γνωστά λαϊκά τραγούδια . Στη συνέχεια μπήκαμε στο στούντιο και ξεκίνησε η κινητική έρευνα.

Κατερίνα Φώτη: Αφετηρία μας ήταν η ταινίες Όλα είναι δρόμος του Π. Βούλγαρη και Ο Δράκος του Κούνδουρου γιατί αποτελούν αποτύπωση της σωματοποίησης του χορευτικού νταλκά με δύο εντελώς αντιθετικούς τρόπους, η μεν πλήρως εξωστρεφώς, η δε απόλυτα δωρικά και εσωτερικά. Στη συνέχεια, μελετώντας κι άλλες πηγές και πρόσωπα της λαϊκής κουλτούρας και εμπλέκοντας όλα αυτά τα στοιχεία, προχωρήσαμε στη δημιουργία του κινητικού υλικού, το οποίο προέκυψε από οδηγημένους αυτοσχεδιασμούς και εμπλουτίστηκε προφανώς από την προσωπική κίνηση του κάθε ερμηνευτή, στην οποία εμπεριέχεται η έννοια του προσωπικού του νταλκά και η ατομική του τοποθέτηση επί του συναισθήματος αυτού.

 

ΝΤΑΛΚΑΔΕΣ του Θωμά Γκόρπα
Στον Ανδρέα Εμπειρίκο

Η τέντα του καλοκαιρινού κινηματογράφου είναι σαν μεγάλο ατλαζωτό φυσερό κάνει ήχο όταν ανοίγει ή κλείνει. Σαν το ήχο που κάνουν τα καράβια μπαίνοντας ή βγαίνοντας απ’ το λιμάνι.
Το ίδιο ήχο κάνουν και πάμπολλα ποιήματα του Εμπειρίκου οι βεντάλιες κάποτε των γυναικών.

Πηγαίνουμε στα δάση πηγαίνουμε στα έρημα λιμάνια πηγαίνουμε πηγαίνουμε σε καλοκάγαθα νοικοκυρεμένα μαγαζιά σε άκρα της πολέως για να κάνουμε επαφή με το μακρινό το μέλλον το μέλλον μας τα’ ανώνυμα σουραύλια του παρελθόντος τα επώνυμα προσκλητήρια.

Η μισή τραγουδάει η άλλη μισή μελαγχολεί περιμένοντας ολόκληρη. Από τα παιδικά μου χρόνια στη σημερινή καρδιά μου εισελαύνουν φράχτες νυχτερινή και της μέρας χαρμόσυνα κουδουνίσματα.

Η Ποίηση είναι ένας δρόμος σπαρμένος με καρφιά είναι μια στρατιά καρφιά όπου φιλοξενούν στο ρετιρέ τους ρόδα.
Εσύ δεν είσαι καμωμένη από ρόδα δεν είσαι καρφί αλλά μια απελπισμένη άγνωστη παραλία που έχασε για πάντα κολυμβητάς και βάρκες και ψαρέματα και τα ελάχιστα εκείνα μοναδικά ζευγάρια τα τόσο ευχαριστημένα και θλιμμένα.

Όταν με κυνήγαγε η πολιτική με κυνήγαγες κ’ εσύ. Τώρα που σε κυνηγάω εγώ έγινα σαν την πολιτική και ίσως πλέον αφόρητος και πλέον ανελέητος απ’ αυτήν.

Σ’ αγαπάω σημαίνει τρυπάω με καρφίτσα παλιά σύννεφα και πέφτει βροχή. Μαζεύω τη βροχή όπως μια κόρη μαζεύει παπαρούνες στον αγρό. Μεταξύ των σπλάχνων μου και των χειλιών μου συναντάω πάλι τη λέξη πλάγια αλλά αυτή από καιρό δεν είναι λέξη πια αλλά τα μαλλιά σου ή φωτιά συνθλιβομένη από φορμαρισμένα ερωτικά φύλλα χείλη δροσιάς.

Πλάγια διαλεγμένη από καουμπόυς μια κατακίτρινη από το κακό της αγκαλιά πλάγια διαλεγμένη για το φετινό καλοκαίρι – που σε γέμισε άνθη δακρύων και πληγών κ’ επικίνδυνη νοσταλγία λυσσασμένη.
Έχουμε μιαν ακρογιαλιά μα δεν έχουμε καρδιά για πέταμα έχουμε γένια μα δεν έχουμε χτένια μας τα φέρνουν άλλοι.
Σ’ ορισμένες περιοχές της νύχτας μας ενοχλούσε ΙΧ φτωχοπουτάνες φυματικά μπαρ κομψοί και χαμογελαστοί ρουφιάνοι.

Έρημες ομορφιές έρημες γυναίκες έρημες ιδεολογίες στον τόπο τους πια δεν φυτρώνει τίποτε και μόνο ταινίες αστυνομικές μας ξεκουράζουν.

Χρειάζονται πια έργα μνημειακά για το καλό του μέλλοντος για το κακό και για το τίποτε.

Σκοροφαγωμένες ιστορίες βγαίνουν απ’ τις ντουλάπες τους και δίνουν στους σύγχρονους φουκαράδες λίγη χαρά:
Το παιδάκι μου… Οι καλοί συνάδελφοι… Ο κουμπάρος… Η κουμπάρα… Το αμάξι μου… Το διαβατήριο μου…
Τα κέρατά σας τα τράγια τα κρέατα σας το σάντουίτς σας στις 11 το πρωί το σήριάλ σας στις 11 το βράδι – τα περασμένα χρόνια τι γρήγορα που περνούν… Δε νομίζω… Δε νομίζω…

Τα’ αγιόκλημα ο δυόσμος και ο βασιλικός της εποχής είναι τα σκουπίδια σας σε σακούλες ναύλον αλλά δεν τα ζωγραφίζει κανείς…

Η πολιτική είναι βρόμικη καθορίζει με αναπόληση παιδικών ιστοριών ή μελλοντικών απορρυπαντικών και μετά χέσ’ την.
Η πραιτωριανοί συλλαμβάνουν για λογαριασμό κάποιου Χ που πρόκειται να συλληφθεί τον άλλο μήνα υποψήφιους ήρωες φαρμακωμένους φοιτητές και καμουφλαρισμένους πράκτορες.
Ύστερα από λίγες μέρες οι μεν ξεχνάν τα ποιήματα και τα ουίσκια της καρδιάς υποτίθεται οι Δε μένουν με ενάμισι πόδι ή τρώγονται στο σκοτάδι και οι άλλοι παρατάν τα προσχήματα.
Κάποτε τελειώνουν τα λόγια και το ξινισμένο σεξ και τα μασκοφόρα όνειρα γατί εμφανίζονται επιτέλους οι αναμενόμενοι πιστολάδες – ούτε άργησαν ούτε μας ξέχασαν ήρθαν στην ώρα τους που αποδείχθη η ώρα μας.

Προσοχή να μη σε κάνουν γεφύρι.
Όταν χάνονται όλα τα κλειδιά ασφαλείας γεμίζουμε Ασφάλειες.

Χόρτασα λεμονιές κατσίκια τα Χριστούγεννα στα χωριά. Οι χωριάτες έχουν τηλεοράσεις μοντέλα αλλά παλιά τσαπιά. Οι παλιοί χωματένιοι δάσκαλοι χάθηκαν. Οι καινούργιοι αδυνατίζουν με τη ρόδα.

Αυτοεξόριστοι Κενυάτες υποψήφιοι Πρόεδροι Δημοκρατίας στα τζουκ μποξ της Αθήνας βάζουν «Το 13 το κελλί» του Λαύκα. Στις ταβέρνες μπεκρήδες της αναμονής οι μαιτρ της παγκόσμιας απελπισίας κλείνουν το ξενύχτι με χαλβά του μπακάλη – με κανέλα και λεμόνι.

Αράπικο φιστίκι
Αράπικο λουλούδι
Αράπικο άλογο
Αράπικο πετρέλαιο…

Τι σας συγκινεί στην έννοια της λέξης dalga;

 

Εύη Σούλη: Ο νταλκάς που σημαίνει κύμα στη τούρκικη γλώσσα είναι φορτισμένος συναισθηματικά. Σημαίνει πολλά για τις ρίζες μας, την ερωτική ξενιτιά, την αιώνια μάχη με τη θνητότητα και τέλος την προσωπική μας λύτρωση.

Κατερίνα Φώτη: Το ότι δεν μπορεί κανείς να δώσει ουσιαστική ερμηνεία  με νοηματική επεξήγηση στο λόγο αυτής της συναισθηματικής κατάστασης που σωματοποιείται με τον πιο ειλικρινή τρόπο, όταν τοποθετείται νύχτα σε καταστήματα διασκεδάσεως.

Πρόκειται για μία λέξη που δεν έχει ακριβή μετάφραση. Είναι ο τόπος που μεγαλώσαμε και η ευρύτερη κουλτούρα του καθοριστική συλλογικά και προσωπικά μέχρι κάποιο βαθμό;

 

Εύη Σούλη: Η καταγωγή μας προσδιορίζει και τη πολιτισμική μας ταυτότητα  σε μεγάλο βαθμό. Είμαστε σε μια ακροβασία ανάμεσα στην Ανατολή και στη Δύση και αυτό δεν είναι καινούργιο. Η παράδοση επιστρέφει άλλοτε σαν μόδα και άλλοτε σαν πραγματική ανάγκη για να μας υπενθυμίζει τη δική της δυναμική στη κοινωνία. Από την άλλη, η γενιά μου δεν γνώρισε σύνορα στη γνώση, στον πολιτισμό, στα ερεθίσματα και αυτό μας έχει κάνει πολίτες του κόσμου. Ο νταλκάς ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομαστεί  ο καημός, η μοναξιά, η καταγωγή είναι πανανθρώπινα και παγκόσμια θέματα.

Είναι ο χορός ένας πιο άμεσος τρόπος να μιλήσουμε για έντονα συναισθήματα και σημαντικά ζητήματα;

 

Εύη Σούλη: Ο χορός είναι το μέσο, η δική μας γλώσσα για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε εικόνες, δονήσεις και κόσμους. Η τέχνη αυτή, έχοντας βασικό εργαλείο το σώμα μας ωθεί να ανακαλύψουμε όλα τα εκφραστικά μέσα που μας δίνει και να δούμε πως μπορούμε να επικοινωνήσουμε ιδέες και συναισθήματα.

Είναι οι ανεκπλήρωτοι πόθοι καθοριστικότεροι από αυτούς που γίνονται πραγματικότητα;

Εύη Σούλη: Το ανεκπλήρωτο  αποκτά μυθικές διαστάσεις ακριβώς επειδή ποτέ δεν το πλησιάσαμε δεν το γνωρίσαμε. Είναι σύνηθες οι άνθρωποι να μην είμαστε ευχαριστημένοι με τη πραγματικότητα και να αναζητάμε χαμένες ατλαντίδες στο παρελθόν.

 

Εύη Σούλη: Ο χορός είναι το βασικό μου κίνητρο για ζωή. Είναι σπουδαίο πράγμα να εκπαιδεύεις το σώμα σου καθημερινά και μέσα από τον απόλυτο έλεγχος να ψάχνεις να βρεις ελευθεριά και έκφραση. Πίστη μου δίνουν οι συλλογικές νίκες, η καλοσύνη των ανθρώπων, η ειλικρίνεια στις σχέσεις, η ομορφιά που υπάρχει παντού.

Κατερίνα Φώτη: Ο χορός είναι η εξισορρόπηση του μυαλού που δεν ησυχάζει, αν τον απεκδύσουμε από το ότι παράλληλα είναι εργασία και μάλιστα δύσκολη, επίπονη και απαιτητική. Η χαρά και η πίστη μου στην καθημερινότητα είναι οι φίλοι μου και η οικογένειά μου, και όχι με την κλισέ έννοια των όρων αλλά υπό το πρίσμα ότι οι ανθρώπινες σχέσεις, όταν είναι βαθιές και ουσιαστικές, ποτέ δεν σε απογοητεύουν αλλά όσοι βρεθούν να χτίσεις αυτή την ειλικρίνεια, τελικά είναι εφ’ όρου ζωής συνοδοιπόροι. Πίστη επίσης είναι όλοι οι άνθρωποι του μόχθου, που καταφέρνουν να ανυψωθούν από τα υπόγειά τους και να βρουν ελπίδα στα ελάχιστα.

Ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας; Ποια τα επόμενα σχέδιά σας;

Εύη Σούλη: Στόχος της ομάδας είναι να συνεχίσει να υπάρχει παρά τις δυσκολίες . Μας ενδιαφέρει η εξωστρέφεια του σύγχρονου χορού, το άνοιγμα στη πόλη και στους ανθρώπους της. Τα έργα μας να μπορούν να ταξιδεύουν και να μην πεθαίνουν άμα τη γενέσει. Μελλοντικές ιδέες πολλές και ελπίζουμε να βρουν και αυτές τις κατάλληλες συνθήκες για να πραγματοποιηθούν.

Κατερίνα Φώτη: Στόχος της ομάδας είναι να συνεχίσει να λειτουργεί το σκοπό της, δηλαδή να παράγει τέχνη που αφορά τους πάντες και δεν είναι κλεισμένη αυστηρά στα στα μεγάλα θέατρα όπου η πρόσβαση είναι ενδεχομένως συχνά ταξική και σίγουρα όλοι ανεξαιρέτως έχουν ανάγκη να δουν μια παράσταση που να τους μεταφέρει για λίγο σε έναν ποιητικότερο κόσμο, όπου μπορούν να φτιάξουν το προσωπικό τους παραμύθι. Μας ενδιαφέρει το άνοιγμα της Τέχνης μας δηλαδή, σε όσο περισσότερους ανθρώπους, με στόχο την μείωση της συχνής αυτοαναφοράς που μπορεί να προκύψει στη σύγχρονη δημιουργία. Όσο για τα επόμενα σχέδια, υπάρχουν σίγουρα οι ιδέες αλλά σε πολύ αρχικό στάδιο γιατί ακόμα ο νταλκάς ξεβράζει και υπάρχει λίγο ακόμα «αχ» που θέλουμε να μοιραστούμε με τον υπόλοιπο κόσμο.

DALGA / KΥΜΑ

ΧΑΛΚΙΑΣ ΠΑΛΛΑΣ

Ψαρρών 4, Μεταξουργείο/ Πλ. Καραϊσκάκη, Αθήνα

4 – 5 – 18 Μαρτίου 2018

Χορογραφία / Σύλληψη : Eύη Σούλη
Βοηθός χορογράφου: Kατερίνα Φώτη
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Jan Van de Engel
Σκηνογραφία: Μαριλένα Γεωργαντζή
Ενδυματολόγος: Αγγελική Κοτρώνη- Maiden Brand
Δραματουργός: Γιώλικα Πουλοπούλου
Video credits: Γιώργος Μπακάλης
Photo credits: Stephie Grapes
Φωτισμοί: Μαριέττα Παυλάκη, Αλέξανδρος Θεοφυλάκτου
Παραγωγή: Ομάδα Σύγχρονου Χορού Στέρεο Νερό/ Stereo Nero Dance Co.

Ερμηνεία / Συνδημιουργία υλικού: Κατερίνα Φώτη, Ηλίας Χατζηγεωργίου, Μαργαρίτα Τρίκκα, Δημόκριτος Σηφάκης

τηλ. κρατήσεων 6947739492 | Ώρες που μπορείτε να καλείτε 11.00 -16.00
Τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ με μπύρα (στο χώρο θα λειτουργεί μπαρ και θα παραμείνει ανοιχτό για λίγες ώρες μετά το πέρας της κάθε παράστασης) | Διάρκεια: 45’ λεπτά | Ώρα έναρξης 21.30