CueMagazine

Main Menu

  • Αρχική
  • Θέατρο
    • Νέα
    • Συνεντεύξεις
    • Παρουσιάσεις
    • Δοκιμές
    • Χορός
    • Παιδί
  • Βιβλία
    • Νέες Κυκλοφορίες
    • Βιβλιοθήκη
    • Συγγραφείς
    • My Book/Self
    • Stories
  • The City
    • Spots
    • Mουσική
    • Σινεμά
    • Σειρές
    • Εκθέσεις
    • Σεμινάρια
  • Cues
    • The Designer
    • X-Cue-Me
    • Me
    • People
    • Άποψη
    • Cue Me In
  • Blog
    • Road Trip
    • Point of You
  • Info
    • About
    • Contact

logo

CueMagazine

  • Αρχική
  • Θέατρο
    • Νέα
    • Συνεντεύξεις
    • Παρουσιάσεις
    • Δοκιμές
    • Χορός
    • Παιδί
  • Βιβλία
    • Ο Κόκκινος Πλανήτης του Αλεξάντρ Μπογκντάνοφ σε μετάφραση Ελένης Μπακοπούλου από τα ...

      9 Ιανουαρίου 2023
      0
    • Ουίσκι, Ένα ταξίδι γευσιγνωσίας από τις Εκδόσεις Ψυχογιός / Ο κόσμος του ...

      8 Ιανουαρίου 2023
      0
    • Ο Ανήφορος του Νίκου Καζαντζάκη από τις Εκδόσεις Διόπτρα

      2 Ιανουαρίου 2023
      0
    • My Book/Self: Χρυσή Γιάντσιου

      26 Δεκεμβρίου 2022
      0
    • Γιάννης Τσίρος / Η τρωτή πλευρά της δικαιοσύνης

      19 Δεκεμβρίου 2022
      0
    • My Book/Self: Σαμπίνα Ανδρέα Άλλεν & Ερυφίλη Δρακοπούλου

      12 Δεκεμβρίου 2022
      0
    • Παρουσίαση Βιβλίου / Το Χαμένο Ημερολόγιο της «Άλλης» του Μάνου Λαμπράκη

      22 Νοεμβρίου 2022
      0
    • Γιάννης Παπαδόπουλος / Ανθρώπινες διαστάσεις συλλογικών εμπειριών

      14 Νοεμβρίου 2022
      0
    • My Book/Self: Νίκος Χρονόπουλος

      13 Νοεμβρίου 2022
      0
    • Νέες Κυκλοφορίες
    • Βιβλιοθήκη
    • Συγγραφείς
    • My Book/Self
    • Stories
  • The City
    • H Μαρίνα Σάττι ζωντανά στο VOX για μία εμφάνιση

      15 Ιανουαρίου 2023
      0
    • ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΛΛΑΣ

      12 Δεκεμβρίου 2022
      0
    • Workshop φωτογραφίας με την Γεωργία Πονηράκου στο Tag

      12 Δεκεμβρίου 2022
      0
    • Επικοινωνία του Πολιτισμού / Masterclass 22 ωρών με τον Άρη Ασπρούλη στο ...

      11 Δεκεμβρίου 2022
      0
    • 1ο Πολυθεματικό Φεστιβάλ HUMAN CAST Inclusive Art Festival

      7 Δεκεμβρίου 2022
      0
    • Κατερίνα Κυρμιζή & Νίκος Γρηγοριάδης στο Μουσικό Κουτί

      17 Νοεμβρίου 2022
      0
    • ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΙ σε επιμέλεια Δημήτρη Τρίκα στο Δρομοκαΐτειο

      15 Νοεμβρίου 2022
      0
    • Η ξεχωριστή ερμηνεύτρια της νέας γενιάς, Μυρτώ Βασιλείου, επιστρέφει στο Faust!

      15 Νοεμβρίου 2022
      0
    • Ελένη Βιτάλη και Χρήστος Θηβαίος / Μια απρόβλεπτη συνάντηση στο Γυάλινο Μουσικό ...

      14 Νοεμβρίου 2022
      0
    • Spots
    • Mουσική
    • Σινεμά
    • Σειρές
    • Εκθέσεις
    • Σεμινάρια
  • Cues
    • Cue Me In / Μαρίνα Παντελάκη

      30 Ιανουαρίου 2023
      0
    • Cue Me In / Αλεξάνδρα Σταμούλη

      15 Ιανουαρίου 2023
      0
    • Cue Me In / Οδυσσέας Πετράκης

      10 Ιανουαρίου 2023
      0
    • Cue Me In / Κωνσταντίνα Ράικου

      9 Ιανουαρίου 2023
      0
    • The Designer: Dear Violet / The roots of violets

      14 Δεκεμβρίου 2022
      0
    • Cue Me In / Σαμπίνα Ανδρέα Άλλεν & Ερυφίλη Δρακοπούλου

      12 Δεκεμβρίου 2022
      0
    • Cue Me In / Κατερίνα Αγγελίτσα

      11 Δεκεμβρίου 2022
      0
    • Cue Me In / Όλια Ντακογιάννη

      9 Δεκεμβρίου 2022
      0
    • Cue Me In / Γιάννης Ταυλάς

      30 Νοεμβρίου 2022
      0
    • The Designer
    • X-Cue-Me
    • Me
    • People
    • Άποψη
    • Cue Me In
  • Blog
    • Road Trip
    • Point of You
  • Info
    • About
    • Contact
ΣυνεντεύξειςΧορός
Home›Θέατρο›Συνεντεύξεις›Εύη Σούλη & Κατερίνα Φώτη / Η χορογραφία του κύματος

Εύη Σούλη & Κατερίνα Φώτη / Η χορογραφία του κύματος

By Ήβη Βασιλείου
1 Μαρτίου 2018
670
0

unnamed

Dalga: Ένα κύμα που βρίσκεται μέσα μας, ως ρίζα ή ως συναίσθημα, μας συνεπαίρνει, μας καθορίζει, μας καθοδηγεί. Καθοδηγεί τις κινήσεις μας. Κοινές, προσωπικές, λυρικές. Ένα κύμα που ξεκινά από την προσωπική άποψη και ανάγκη, στηρίζεται στην ομαδική έμπνευση και την συνεργασία, κοιτά το συλλογική γνώση και μνήμη και γίνεται παράσταση χορού για να συνομιλήσει μαζί μας. Η χορογράφος Εύη Σούλη και η χορεύτρια Κατερίνα Φώτη μας μίλησαν για την παράσταση της Ομάδας Σύγχρονου Χορού Στέρεο Νερό, Dalga / Κύμα που παρουσιάζεται 4, 5 & 18 Μαρτίου στο νυχτερινό κέντρο Χαλκιάς Παλλάς και μοιράστηκαν μαζί μας εμπνεύσεις, κίνητρα και σκέψεις από την πορεία της προετοιμασίας. 

Τι κινητοποίησε την σύλληψη της κεντρικής ιδέας της παράστασης;

Εύη Σούλη: Η έννοια της λαϊκότητας στη Τέχνη είναι κάτι που με απασχολεί. Μια ανάγκη για να δούμε πως το σώμα καταγράφει μνήμες του παρελθόντος. Πως συμπυκνώνεται η συλλογική και η προσωπική ιστορία και μεταφράζεται σε κίνηση. Όλα αυτά ήταν η αφετηρία για ένα ερευνητικό ταξίδι.

Κατερίνα Φώτη: Η ανάγκη μας να μιλήσουμε για το πως ο σύγχρονος άνθρωπος φέρει τον προσωπικό του νταλκά στο σήμερα, κουβαλώντας την ιστορική του μνήμη και την προσωπική του ιστορία και πως αυτό το πολύ ατομικά βιωμένο συναίσθημα μπορεί να είναι ταυτόχρονα συλλογικό και να εγκολπώνει αυτό που βιώνουν όλοι όσοι μετέρχονται της ίδιας κατάστασης στο διευρυμένο τώρα, με αποσκευή το συλλογικό μας υποσυνείδητο και την κοινωνικοπολιτική πορεία του τόπου μας. Ο νταλκάς είναι ένας και διαχρονικός, ακόμα και αν βιώνεται διαφορετικά από τον καθένα και σε διαφορετικούς χωροχρόνους.

Πως δουλέψατε για την πραγματοποίησή της; Τι σας ενέπνευσε σε όλη την πορεία;

Εύη Σούλη: Οι αναφορές είναι πολλές! Μπήκα με μανία να ψάχνω βιβλία όπως του Ηλία Πετρόπουλου, ποιήματα του Θωμά Γκόρπα, είδαμε ξανά με τους χορευτές πολλές χαρακτηριστικές ταινίες όπως το Όλα είναι δρόμος, Ο Δράκος, Αυτή η νύχτα μένει,  τις ταινίες του Τσιώλη και φυσικά μεγάλη πηγή έμπνευσης ήταν πολλά γνωστά λαϊκά τραγούδια . Στη συνέχεια μπήκαμε στο στούντιο και ξεκίνησε η κινητική έρευνα.
Κατερίνα Φώτη: Αφετηρία μας ήταν η ταινίες Όλα είναι δρόμος του Π. Βούλγαρη και Ο Δράκος του Κούνδουρου γιατί αποτελούν αποτύπωση της σωματοποίησης του χορευτικού νταλκά με δύο εντελώς αντιθετικούς τρόπους, η μεν πλήρως εξωστρεφώς, η δε απόλυτα δωρικά και εσωτερικά. Στη συνέχεια, μελετώντας κι άλλες πηγές και πρόσωπα της λαϊκής κουλτούρας και εμπλέκοντας όλα αυτά τα στοιχεία, προχωρήσαμε στη δημιουργία του κινητικού υλικού, το οποίο προέκυψε από οδηγημένους αυτοσχεδιασμούς και εμπλουτίστηκε προφανώς από την προσωπική κίνηση του κάθε ερμηνευτή, στην οποία εμπεριέχεται η έννοια του προσωπικού του νταλκά και η ατομική του τοποθέτηση επί του συναισθήματος αυτού.

 

ΝΤΑΛΚΑΔΕΣ του Θωμά Γκόρπα
Στον Ανδρέα Εμπειρίκο

Η τέντα του καλοκαιρινού κινηματογράφου είναι σαν μεγάλο ατλαζωτό φυσερό κάνει ήχο όταν ανοίγει ή κλείνει. Σαν το ήχο που κάνουν τα καράβια μπαίνοντας ή βγαίνοντας απ’ το λιμάνι.
Το ίδιο ήχο κάνουν και πάμπολλα ποιήματα του Εμπειρίκου οι βεντάλιες κάποτε των γυναικών.

Πηγαίνουμε στα δάση πηγαίνουμε στα έρημα λιμάνια πηγαίνουμε πηγαίνουμε σε καλοκάγαθα νοικοκυρεμένα μαγαζιά σε άκρα της πολέως για να κάνουμε επαφή με το μακρινό το μέλλον το μέλλον μας τα’ ανώνυμα σουραύλια του παρελθόντος τα επώνυμα προσκλητήρια.

Η μισή τραγουδάει η άλλη μισή μελαγχολεί περιμένοντας ολόκληρη. Από τα παιδικά μου χρόνια στη σημερινή καρδιά μου εισελαύνουν φράχτες νυχτερινή και της μέρας χαρμόσυνα κουδουνίσματα.

Η Ποίηση είναι ένας δρόμος σπαρμένος με καρφιά είναι μια στρατιά καρφιά όπου φιλοξενούν στο ρετιρέ τους ρόδα.
Εσύ δεν είσαι καμωμένη από ρόδα δεν είσαι καρφί αλλά μια απελπισμένη άγνωστη παραλία που έχασε για πάντα κολυμβητάς και βάρκες και ψαρέματα και τα ελάχιστα εκείνα μοναδικά ζευγάρια τα τόσο ευχαριστημένα και θλιμμένα.

Όταν με κυνήγαγε η πολιτική με κυνήγαγες κ’ εσύ. Τώρα που σε κυνηγάω εγώ έγινα σαν την πολιτική και ίσως πλέον αφόρητος και πλέον ανελέητος απ’ αυτήν.

Σ’ αγαπάω σημαίνει τρυπάω με καρφίτσα παλιά σύννεφα και πέφτει βροχή. Μαζεύω τη βροχή όπως μια κόρη μαζεύει παπαρούνες στον αγρό. Μεταξύ των σπλάχνων μου και των χειλιών μου συναντάω πάλι τη λέξη πλάγια αλλά αυτή από καιρό δεν είναι λέξη πια αλλά τα μαλλιά σου ή φωτιά συνθλιβομένη από φορμαρισμένα ερωτικά φύλλα χείλη δροσιάς.

Πλάγια διαλεγμένη από καουμπόυς μια κατακίτρινη από το κακό της αγκαλιά πλάγια διαλεγμένη για το φετινό καλοκαίρι – που σε γέμισε άνθη δακρύων και πληγών κ’ επικίνδυνη νοσταλγία λυσσασμένη.
Έχουμε μιαν ακρογιαλιά μα δεν έχουμε καρδιά για πέταμα έχουμε γένια μα δεν έχουμε χτένια μας τα φέρνουν άλλοι.
Σ’ ορισμένες περιοχές της νύχτας μας ενοχλούσε ΙΧ φτωχοπουτάνες φυματικά μπαρ κομψοί και χαμογελαστοί ρουφιάνοι.

Έρημες ομορφιές έρημες γυναίκες έρημες ιδεολογίες στον τόπο τους πια δεν φυτρώνει τίποτε και μόνο ταινίες αστυνομικές μας ξεκουράζουν.

Χρειάζονται πια έργα μνημειακά για το καλό του μέλλοντος για το κακό και για το τίποτε.

Σκοροφαγωμένες ιστορίες βγαίνουν απ’ τις ντουλάπες τους και δίνουν στους σύγχρονους φουκαράδες λίγη χαρά:
Το παιδάκι μου… Οι καλοί συνάδελφοι… Ο κουμπάρος… Η κουμπάρα… Το αμάξι μου… Το διαβατήριο μου…
Τα κέρατά σας τα τράγια τα κρέατα σας το σάντουίτς σας στις 11 το πρωί το σήριάλ σας στις 11 το βράδι – τα περασμένα χρόνια τι γρήγορα που περνούν… Δε νομίζω… Δε νομίζω…

Τα’ αγιόκλημα ο δυόσμος και ο βασιλικός της εποχής είναι τα σκουπίδια σας σε σακούλες ναύλον αλλά δεν τα ζωγραφίζει κανείς…

Η πολιτική είναι βρόμικη καθορίζει με αναπόληση παιδικών ιστοριών ή μελλοντικών απορρυπαντικών και μετά χέσ’ την.
Η πραιτωριανοί συλλαμβάνουν για λογαριασμό κάποιου Χ που πρόκειται να συλληφθεί τον άλλο μήνα υποψήφιους ήρωες φαρμακωμένους φοιτητές και καμουφλαρισμένους πράκτορες.
Ύστερα από λίγες μέρες οι μεν ξεχνάν τα ποιήματα και τα ουίσκια της καρδιάς υποτίθεται οι Δε μένουν με ενάμισι πόδι ή τρώγονται στο σκοτάδι και οι άλλοι παρατάν τα προσχήματα.
Κάποτε τελειώνουν τα λόγια και το ξινισμένο σεξ και τα μασκοφόρα όνειρα γατί εμφανίζονται επιτέλους οι αναμενόμενοι πιστολάδες – ούτε άργησαν ούτε μας ξέχασαν ήρθαν στην ώρα τους που αποδείχθη η ώρα μας.

Προσοχή να μη σε κάνουν γεφύρι.
Όταν χάνονται όλα τα κλειδιά ασφαλείας γεμίζουμε Ασφάλειες.

Χόρτασα λεμονιές κατσίκια τα Χριστούγεννα στα χωριά. Οι χωριάτες έχουν τηλεοράσεις μοντέλα αλλά παλιά τσαπιά. Οι παλιοί χωματένιοι δάσκαλοι χάθηκαν. Οι καινούργιοι αδυνατίζουν με τη ρόδα.

Αυτοεξόριστοι Κενυάτες υποψήφιοι Πρόεδροι Δημοκρατίας στα τζουκ μποξ της Αθήνας βάζουν «Το 13 το κελλί» του Λαύκα. Στις ταβέρνες μπεκρήδες της αναμονής οι μαιτρ της παγκόσμιας απελπισίας κλείνουν το ξενύχτι με χαλβά του μπακάλη – με κανέλα και λεμόνι.

Αράπικο φιστίκι
Αράπικο λουλούδι
Αράπικο άλογο
Αράπικο πετρέλαιο…

DALGA_Stereo Nero Dance Co_Photo By Stephie Grape(13)

Τι σας συγκινεί στην έννοια της λέξης dalga;

 

Εύη Σούλη: Ο νταλκάς που σημαίνει κύμα στη τούρκικη γλώσσα είναι φορτισμένος συναισθηματικά. Σημαίνει πολλά για τις ρίζες μας, την ερωτική ξενιτιά, την αιώνια μάχη με τη θνητότητα και τέλος την προσωπική μας λύτρωση.
Κατερίνα Φώτη: Το ότι δεν μπορεί κανείς να δώσει ουσιαστική ερμηνεία  με νοηματική επεξήγηση στο λόγο αυτής της συναισθηματικής κατάστασης που σωματοποιείται με τον πιο ειλικρινή τρόπο, όταν τοποθετείται νύχτα σε καταστήματα διασκεδάσεως.

Πρόκειται για μία λέξη που δεν έχει ακριβή μετάφραση. Είναι ο τόπος που μεγαλώσαμε και η ευρύτερη κουλτούρα του καθοριστική συλλογικά και προσωπικά μέχρι κάποιο βαθμό;

 

Εύη Σούλη: Η καταγωγή μας προσδιορίζει και τη πολιτισμική μας ταυτότητα  σε μεγάλο βαθμό. Είμαστε σε μια ακροβασία ανάμεσα στην Ανατολή και στη Δύση και αυτό δεν είναι καινούργιο. Η παράδοση επιστρέφει άλλοτε σαν μόδα και άλλοτε σαν πραγματική ανάγκη για να μας υπενθυμίζει τη δική της δυναμική στη κοινωνία. Από την άλλη, η γενιά μου δεν γνώρισε σύνορα στη γνώση, στον πολιτισμό, στα ερεθίσματα και αυτό μας έχει κάνει πολίτες του κόσμου. Ο νταλκάς ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομαστεί  ο καημός, η μοναξιά, η καταγωγή είναι πανανθρώπινα και παγκόσμια θέματα.
Κατερίνα Φώτη: Ο  τόπος που μεγαλώσαμε και η πολιτιστική μας κληρονομιά, της οποίας μέρος είναι και η λαϊκότητα, προφανώς επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούμε σαν γενιά. Είμαστε μέρος μιας κοινωνικοπολιτικής συνθήκης και μιας ιστορικής παράδοσης που επικαθορίζεται από το παρελθόν σε μεγάλο βαθμό κι αναζητάμε τον βηματισμό μας προς το μέλλον ψάχνοντας στα παρελθόντα μας και εμπλουτίζοντάς τα με το τώρα μας, όπως συμβαίνει τη δεδομένη χρονική στιγμή και με τα ερεθίσματα που μας παρέχει. Όλοι ψάχνουμε μια αλήθεια και ένα υψηλό νόημα που συχνά μπορεί να κρύβεται στα πιο σκοτεινά σημεία και σίγουρα ο συνδετικός ιστός των σημείων αυτών άρχεται στην μνήμη και εκτείνεται ως το άγνωστο.

Είναι ο χορός ένας πιο άμεσος τρόπος να μιλήσουμε για έντονα συναισθήματα και σημαντικά ζητήματα;

 

Εύη Σούλη: Ο χορός είναι το μέσο, η δική μας γλώσσα για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε εικόνες, δονήσεις και κόσμους. Η τέχνη αυτή, έχοντας βασικό εργαλείο το σώμα μας ωθεί να ανακαλύψουμε όλα τα εκφραστικά μέσα που μας δίνει και να δούμε πως μπορούμε να επικοινωνήσουμε ιδέες και συναισθήματα.
Κατερίνα Φώτη: Δεν είναι απαραίτητα άμεσος, καθότι το αφαιρετικό νόημα της σύγχρονης τέχνης μπορεί να τείνει να μην γίνεται ευκόλως αντιληπτό αλλά σίγουρα το σώμα είναι το ειλικρινέστερο  μέσο επικοινωνίας διότι στέκει σιωπηλό και τα νοήματα προκύπτουν χωρίς τον ανθρώπινο λόγο, ή τουλάχιστον χωρίς να αφηγούμαστε μια ιστορία με πλοκή, αλλά μια ιστορία μεστή συναισθημάτων, όπου ο καθένας δίνει την προσωπική του ερμηνεία επί αυτής.

Είναι οι ανεκπλήρωτοι πόθοι καθοριστικότεροι από αυτούς που γίνονται πραγματικότητα;

Εύη Σούλη: Το ανεκπλήρωτο  αποκτά μυθικές διαστάσεις ακριβώς επειδή ποτέ δεν το πλησιάσαμε δεν το γνωρίσαμε. Είναι σύνηθες οι άνθρωποι να μην είμαστε ευχαριστημένοι με τη πραγματικότητα και να αναζητάμε χαμένες ατλαντίδες στο παρελθόν.
Κατερίνα Φώτη: Οι ανεκπλήρωτοι πόθοι είναι ίσως η ανάγκη μας να αγκιστρωθούμε για λόγους συναισθηματικής ασφάλειας από μια ιδανική κατάσταση που έχουμε χτίσει εγκεφαλικά και αρνούμαστε να εγκαταλείψουμε. Δεν θεωρώ πως υπάρχει ανεκπλήρωτος πόθος, θεωρώ πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν συναντήθηκαν, στιγμές που δεν βιώθηκαν, σχέσεις που χάθηκαν στο χρόνο αλλά τελικά έδωσαν χώρο σε κάθε επόμενο εκπληρωμένο πόθο κι ανάγκη. Όλα τα πράγματα έχουν τον ιστορικό τους χρόνο, αν χαθεί, είναι ευθύνη μας και άρα κάπου μέσα μας για κάποιο λόγο θέσαμε εμπόδιο στους εαυτούς μας σε σχέση με το άλμα της εκπλήρωσης.
 DALGA_Stereo Nero Dance Co_Photo By Stephie Grape(14) (1)
Τι χαρίζει ο χορός στην ζωή σας; Τι άλλο σας δίνει χαρά και πίστη στην καθημερινότητα;
Εύη Σούλη: Ο χορός είναι το βασικό μου κίνητρο για ζωή. Είναι σπουδαίο πράγμα να εκπαιδεύεις το σώμα σου καθημερινά και μέσα από τον απόλυτο έλεγχος να ψάχνεις να βρεις ελευθεριά και έκφραση. Πίστη μου δίνουν οι συλλογικές νίκες, η καλοσύνη των ανθρώπων, η ειλικρίνεια στις σχέσεις, η ομορφιά που υπάρχει παντού.

Κατερίνα Φώτη: Ο χορός είναι η εξισορρόπηση του μυαλού που δεν ησυχάζει, αν τον απεκδύσουμε από το ότι παράλληλα είναι εργασία και μάλιστα δύσκολη, επίπονη και απαιτητική. Η χαρά και η πίστη μου στην καθημερινότητα είναι οι φίλοι μου και η οικογένειά μου, και όχι με την κλισέ έννοια των όρων αλλά υπό το πρίσμα ότι οι ανθρώπινες σχέσεις, όταν είναι βαθιές και ουσιαστικές, ποτέ δεν σε απογοητεύουν αλλά όσοι βρεθούν να χτίσεις αυτή την ειλικρίνεια, τελικά είναι εφ’ όρου ζωής συνοδοιπόροι. Πίστη επίσης είναι όλοι οι άνθρωποι του μόχθου, που καταφέρνουν να ανυψωθούν από τα υπόγειά τους και να βρουν ελπίδα στα ελάχιστα.

Ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας; Ποια τα επόμενα σχέδιά σας;

Εύη Σούλη: Στόχος της ομάδας είναι να συνεχίσει να υπάρχει παρά τις δυσκολίες . Μας ενδιαφέρει η εξωστρέφεια του σύγχρονου χορού, το άνοιγμα στη πόλη και στους ανθρώπους της. Τα έργα μας να μπορούν να ταξιδεύουν και να μην πεθαίνουν άμα τη γενέσει. Μελλοντικές ιδέες πολλές και ελπίζουμε να βρουν και αυτές τις κατάλληλες συνθήκες για να πραγματοποιηθούν.
Κατερίνα Φώτη: Στόχος της ομάδας είναι να συνεχίσει να λειτουργεί το σκοπό της, δηλαδή να παράγει τέχνη που αφορά τους πάντες και δεν είναι κλεισμένη αυστηρά στα στα μεγάλα θέατρα όπου η πρόσβαση είναι ενδεχομένως συχνά ταξική και σίγουρα όλοι ανεξαιρέτως έχουν ανάγκη να δουν μια παράσταση που να τους μεταφέρει για λίγο σε έναν ποιητικότερο κόσμο, όπου μπορούν να φτιάξουν το προσωπικό τους παραμύθι. Μας ενδιαφέρει το άνοιγμα της Τέχνης μας δηλαδή, σε όσο περισσότερους ανθρώπους, με στόχο την μείωση της συχνής αυτοαναφοράς που μπορεί να προκύψει στη σύγχρονη δημιουργία. Όσο για τα επόμενα σχέδια, υπάρχουν σίγουρα οι ιδέες αλλά σε πολύ αρχικό στάδιο γιατί ακόμα ο νταλκάς ξεβράζει και υπάρχει λίγο ακόμα «αχ» που θέλουμε να μοιραστούμε με τον υπόλοιπο κόσμο.
DALGA_Stereo Nero Dance Co_Photo By Stephie Grape(11)

DALGA / KΥΜΑ

ΧΑΛΚΙΑΣ ΠΑΛΛΑΣ

Ψαρρών 4, Μεταξουργείο/ Πλ. Καραϊσκάκη, Αθήνα

4 – 5 – 18 Μαρτίου 2018

Χορογραφία / Σύλληψη : Eύη Σούλη
Βοηθός χορογράφου: Kατερίνα Φώτη
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Jan Van de Engel
Σκηνογραφία: Μαριλένα Γεωργαντζή
Ενδυματολόγος: Αγγελική Κοτρώνη- Maiden Brand
Δραματουργός: Γιώλικα Πουλοπούλου
Video credits: Γιώργος Μπακάλης
Photo credits: Stephie Grapes
Φωτισμοί: Μαριέττα Παυλάκη, Αλέξανδρος Θεοφυλάκτου
Παραγωγή: Ομάδα Σύγχρονου Χορού Στέρεο Νερό/ Stereo Nero Dance Co.

Ερμηνεία / Συνδημιουργία υλικού: Κατερίνα Φώτη, Ηλίας Χατζηγεωργίου, Μαργαρίτα Τρίκκα, Δημόκριτος Σηφάκης

τηλ. κρατήσεων 6947739492 | Ώρες που μπορείτε να καλείτε 11.00 -16.00
Τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ με μπύρα (στο χώρο θα λειτουργεί μπαρ και θα παραμείνει ανοιχτό για λίγες ώρες μετά το πέρας της κάθε παράστασης) | Διάρκεια: 45’ λεπτά | Ώρα έναρξης 21.30

TagsStereo Nero Dance

Related articles More from author

  • Συνεντεύξεις

    Άγνωστη Γη από την Ομάδα Φρέαρ / The Talk

    1 Ιουνίου 2019
    By Ήβη Βασιλείου
  • Συνεντεύξεις

    Γιάννης Κουρκουμέλης / Άσε κάτω τις φράουλες: Ο Ιονέσκο στη σκηνή της Αθηναΐδας

    18 Απριλίου 2018
    By Ήβη Βασιλείου
  • Συνεντεύξεις

    Δώρα Στυλιανέση / Οι δυνάμεις των αντιθέτων στον πυρήνα της ζωής

    16 Δεκεμβρίου 2019
    By Ήβη Βασιλείου
  • Συνεντεύξεις

    The Talk: Το Τελευταίο Ψέμα

    2 Μαρτίου 2017
    By Ήβη Βασιλείου
  • Συνεντεύξεις

    Δανάη Λιοδάκη / Όταν το θέατρο συνομιλεί άμεσα με την καθημερινότητα

    13 Ιουλίου 2021
    By Ήβη Βασιλείου
  • Συνεντεύξεις

    Φένια Παπαδόδημα / Η μουσική του λόγου

    10 Οκτωβρίου 2017
    By Ήβη Βασιλείου

Leave a reply Ακύρωση απάντησης

INFORMATION

  • About
  • Contact
  • Terms of Use

Follow us

  • Facebook
  • Instagram
info@cuemagazine.gr | ©2022 CueMagazine All Rights Reserved | ☢ designed by titouf