Διαμαντής Αδαμαντίδης & Βασίλης Σαφός / Οι αναστατώσεις του Οικότροφου Τέρλες: The Talk
Η παράσταση Οι αναστατώσεις του Οικότροφου Τέρλες του Ρόμπερτ Μούζιλ που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη στο Θέατρο Πόρτα αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση ολοκληρωμένης, πλήρους και μεστής καλλιτεχνικής δημιουργίας και πρότασης. Ένα συγκλονιστικό κείμενο που πραγματεύεται θεμελιώδη θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης όπως η διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας, η οριοθέτησή της, η προστασία και η εξέλιξή της, μία λιτή σκηνοθεσία που στηρίχθηκε στους ηθοποιούς και τις δυνατότητές τους και μας χάρισε ένα καθαρό και άμεσο παραστασιακό γεγονός και ένα σύνολο εξαιρετικών ηθοποιών που αξιοποίησαν άριστα όλα τα μέσα τους. Ο Διαμαντής Αδαμαντίδης και ο Βασιλής Σαφός μας μίλησαν για την εμπειρία τους λίγο πριν την ολοκλήρωση των παραστάσεών τους.
Τι σας συγκινεί στο έργο;
Διαμαντής Αδαμαντίδης
Το πώς, ενώ όλοι αυτοί οι νέοι είναι συγκεντρωμένοι σε ένα ίδρυμα και ζουν όλοι μαζί, ο καθένας είναι τόσο μόνος. Όλα αυτά τα παιδιά αντιμετωπίζουν μια ανελέητη μοναξιά, αυτή του εφήβου, που είναι τόσο σκληρή, αλλά συμβάλλει στο να διαμορφώσουμε τον χαρακτήρα μας.
Πως φτάνει ένας άνθρωπος σε σημείο να κυριεύεται από τα αρνητικά του χαρακτηριστικά;
Διαμαντής Αδαμαντίδης
Δεν πιστεύω, ότι είναι δύσκολο. Νομίζω ότι πολύ εύκολα μπορούμε να παρασυρθούμε και να γίνουμε το τέρας που νομίζουμε ότι δεν είμαστε. Και νομίζω ότι σε όλη μας την ζωή, προσπαθούμε να ισορροπήσουμε ανάμεσα σε αυτό το τέρας και στην καλή μας πλευρά. Στο τέλος φυσικά, οι πράξεις μας και το πώς θα υπάρξουμε μέσα απ’ τα μάτια των άλλων θα καθορίσει το ποιοι ήμασταν τελικά.
Τι καθορίζει το εάν ένας άνθρωπος που έχει υποστεί φασιστικές συμπεριφορές θα τις απορρίψει ή δοθείσης ευκαιρίας θα πράξει το ίδιο;
Διαμαντής Αδαμαντίδης
Η παιδεία του, η καθαρότητα του μυαλού του στο πέρασμα των χρόνων και η ικανότητά του να επεξεργάζεται σωστά αυτά που συμβαίνουν γύρω του. Με την λεξη “παιδεία” δεν εννοώ απαραίτητα την εκπαίδευση. Και τι είναι οι φασιστικές συμπεριφορές; Έτσι όπως το ερμηνεύω εγώ, έχουμε υποστεί όλοι, πάνω – κάτω.
Πως δουλέψατε πάνω στο πεζό κείμενο; Ποιες δυσκολίες συναντήσατε κατά την μεταφορά του στην σκηνή;
Βασίλης Σαφός
Ήταν μια διαδικασία ψαξίματος τόσο από την Γεωργία όσο και από εμάς η ενασχόληση με το κείμενο. Η Γεωργία μας έφερνε υλικό από το κείμενο-αποσπάσματα που συνέθεταν σταδιακά την δραματουργία της ίδιας της παράστασης. Επίσης ήταν ζητούμενο να γράφουμε κι εμείς κείμενο σε μορφή ημερολογίου ή επιστολών από την σκοπιά του εκάστοτε ρόλου, κάτι που βοήθησε πολύ στο να πλησιάσουμε την γλώσσα του Μούζιλ που από μόνη της έχει κάποια πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Ασφαλώς, η διαδικασία αυτή από μόνη της είχε πολλές δυσκολίες που εμφανίζονταν στις δοκιμές που κάναμε, χρειάστηκαν πολλες αλλαγές μέχρι και λίγο πριν ανέβει η παράσταση.
Πως μπορεί να αντιδράσει ένας άνθρωπος στις φασιστικές συμπεριφορές που αντιμετωπίζει; Μπορεί κάποιος μόνος του να αντιδράσει;
Βασίλης Σαφός
Δεν ξέρω τι εννοείτε λέγοντας φασιστικές συμπεριφορές. Μακάρι ο φασισμός να ήταν κάτι το τόσο διακριτό. Αν ήταν, ίσως και να μην είχαμε ένα φασιστικό κόμμα αυτή τη στιγμή στη βουλή. Υπάρχουν συλλογικότητες που στέκονται δίπλα στους ανθρώπους που έχουν βρεθεί στο στόχαστρο ρατσιστικών, σεξιστικών, ομοφοβικών και άλλων επιθέσεων και θα μπορούσαν να δώσουν απαντήσεις πολύ πιο ολοκληρωμένες από εμένα. Από εκεί και έπειτα, ο καθένας μας έχει νομίζω την υποχρέωση να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του και να ανατρέξει στην πολύ πλούσια βιβλιογραφία που υπάρχει σχετικά με αυτό το ζήτημα, Γιατί τελικά είναι θέμα παιδείας.
Συντελεστές:
Μετάφραση: Αλέξανδρος Ίσαρης
Σκηνοθεσία -Διασκευή: Γεωργία Μαυραγάνη
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελίνα Ρίζου, Ναζίκ Αϊδινιάν
Σκηνικά-κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα
Επιμέλεια κίνησης: Ρομάννα Λόμπατς
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Με τους: Διαμαντή Αδαμαντίδη, Βασίλη Σαφό, Γρηγόρη Μπαλλά, Μπλερίμ Δαμπιράι
Μέρες και ώρα παραστάσεων: Παρασκευή & Σάββατο 21.15 στις 21:15
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 15€, Φοιτητικό, ΑΜΕΑ, άνω των 65, ομαδικό (άνω των 10 ατόμων) 10€, Ανέργων 8€
Διάρκεια: 80 λεπτά
Φωτογραφίες: © Ελεάννα Κοκκίνη