Χρήστος Καπενής / Πρακτικές αναζήτησης ή οι ήχοι του θεάτρου
Στην αναζήτηση του απόλυτου ήχου με τους Ginger Creepers Theater Band, χαμένος μέσα σε ένα δάσος, ψάχνοντας το καινούργιο, το μοναδικό, το ιδιαίτερο που θα οδηγήσει σε νέες εμπειρίες. Στην αναζήτηση των κλασικών διαδρομών της μουσικής μέσω της μαγικής διαδικασίας του παιδικού θεάτρου που θα οδηγήσει στην συνύπαρξη με τους νέους θεατές. Στην αναζήτηση μαθηματικών αποδείξεων ότι οι άνθρωποι μπορούν να συνυπάρξουν αλλά μπορούν και να κινηθούν μόνοι τους με το βλέμμα στραμμένο μόνο σε έναν σκοπό, ο Χρήστος Καπενής ερευνά θεατρικά τοπία, εμπνέεται, δοκιμάζει και μοιράζεται μαζί μας παραστάσεις που συμμετέχει και πιστεύει, διαδρομές και σκέψεις.
Τι σημαίνει Ginger Creepers;
Προέρχεται από την ταινία Jeepers Creepers. Μας άρεσε σαν άκουσμα και το διαλέξαμε γιατί προσπαθούσαμε να βρούμε κάτι διαφορετικό που θα θυμίζει όνομα μιας μπάντας. Η λειτουργία της ομάδας είναι κάπως σαν λειτουργία μπάντας που δοκιμάζει, τζαμάρει, ερευνά, που την νοιάζει πολύ η διαδικασία και πως αυτή ενσωματώνεται στο παραστασιακό, θεατρικό αποτέλεσμα. Προσπαθούμε η διαδικασία να είναι μέρος του αποτελέσματος, να βλέπουμε πως εμπλέκονται.
Ποια είναι η δομή της παράστασής σας στο bios;
Υπάρχουν κάποια events πριν την παράσταση με κάποιους φίλους των μελών της ομάδας, κάποιους που σχετίζονται με την ηλεκτρονική μουσική και τον ήχο που μπορεί να κάνουν dj sets ή να παίζουν live, τα οποία είναι ανοιχτά για τους θεατές και μπορούν να τα παρακολουθήσουν και να πάρουν μια γεύση. Έπειτα κλείνουν οι πόρτες και ξεκινάει η παράσταση με μία ολιγόλεπτη εισαγωγή πάνω στον σύγχρονο ήχο και στο πως ξεκίνησε ο ήχος, μετά πως εξελίχθηκε, τα στάδια που πέρασε και πως κατέληξε στην μινιμαλιστική μουσική. Μετά περνάμε στο παραστασιακό κομμάτι που είναι η αφήγηση της ιστορίας και κλείνουμε με το live των δύο μουσικών. Αυτοί οι δύο μουσικοί έχουν περάσει ένα χρονικό διάστημα στο δάσος αναζητώντας τον τέλειο ήχο και το live αυτό γίνεται ένα χρόνο μετά από αυτήν την εμπειρία. Ο Βύρων Κατρίτσης έχει γράψει την μουσική, εμείς έχουμε γράψει στίχους και η Δώρα Παρδάλη τραγουδάει.
Γιατί στηρίξατε την παράστασή σας στην μουσική;
Την στηρίξαμε κυρίως στον ήχο γιατί αυτό που μας προβλημάτισε –και υπαρξιακά- ήταν τι ψάχνει ο άνθρωπος στις αναζητήσεις του. Θεωρήσαμε ότι ήταν πιο καθαρό αυτή η αναζήτηση να δωθεί μέσω του ήχου, μέσω της αναζήτησης ενός ήχου. Οι δύο μουσικοί που πηγαίνουν στο δάσος παίζουν ambient που βασίζεται στον ήχο. Και τα παραδείγματα που αναφέρονται στηρίζονται στον ήχο, όπως ο John Cage -που ήταν παράλληλα ερευνητής- αναζητούσε τον ήχο της σιωπής και ανακάλυψε πως δεν υπάρχει πιθανότητα να τον ακούσουμε ποτέ. Η αναζήτηση του ήχου, το πώς αυτός μας επηρεάζει και το γεγονός ότι το αστικό περιβάλλον αποτελείται μόνο από ήχους ήταν από τα βασικά ζητήματα που μας απασχόλησαν.
Είναι απαραίτητο να ακούσουμε κάτι για να γίνει πραγματικότητα ή μπορεί να υπάρχει και χωρίς να το ακούμε;
Σαφώς και μπορεί να υπάρχει κάτι χωρίς να το ακούμε. Δεν ξέρω κατά πόσο πρέπει να ακούμε κάτι απαραίτητα με τα αυτιά. Υπάρχουν ήχοι και μέσα μας με κάποιον τρόπο.
Γιατί αυτοί οι δύο μουσικοί χάνονται μες την αναζήτησή τους;
Νομίζω γιατί αποκτηνώνονται, γιατί θέλουν να ανακαλύψουν το υπέρτατο και το απόλυτο που μάλλον δεν υπάρχει ούτε στην φύση, ούτε πουθενά. Αυτοί το αναζητούν και τους γίνεται εμμονή και αυτοσκοπός και μέσα στον ναρκισσισμό του να είναι αυτοί που θα το ανακαλύψουν, χάνονται. Τους νοιάζει να είναι αυτοί που θα φέρουν το «νέο».
Ποιος είναι ένας ήχος που φέρνει χαρά;
Καθώς δουλεύαμε αυτό το project, από πριν το καλοκαίρι και γράφαμε το κείμενο, συζητούσα με μία φίλη και μου είπε ότι ο πιο σύγχρονος ήχος είναι ο ήχος του μηνύματος του κινητού. Είχε μεγάλο ενδιαφέρον γιατί συνειδητοποίησα το πόσο καθορίζεται η διάθεσή μας από το αν θα λάβουμε ένα μήνυμα ή αν θα χτυπήσει συχνά το τηλέφωνο ή και το αντίθετο… Να χτυπάει συχνά και να μας αγχώνει. Οπότε, μου φάνηκε ενδιαφέρον το να μας καθορίζει την διάθεση ένας ήχος που έρχεται από μία συσκευή.
Η παιδική παράσταση που συμμετέχεις;
Είναι πάρα πολύ ωραία! Έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον. Νοιώθουμε και εμείς σαν παιδιά μέσα σ΄αυτό και έχουμε αυτήν την ενέργεια στις παραστάσεις!
Υπάρχει διαφορά στο παιδικό θέατρο σε σχέση με των ενηλίκων;
Δεν το βλέπω διαφορετικά. Δεν έχει ίσως το τεχνικό βάρος μιας παράστασης ενηλίκων αλλά πρόκειται και πάλι για ανθρώπους που λένε μια ιστορία, ενδεχομένως φωτίζοντας διαφορετικά τις σκοτεινές πλευρές της.
Δεν είναι δύσκολο να κάνεις μία ιστορία ενδιαφέρουσα για τα παιδιά;
Είναι. Νομίζω όμως πως αν έχει αλήθεια και πραγματική διάθεση επικοινωνίας, τα παιδιά παρακολουθούν. Δεν έχω κάνει πολλές φορές παιδικό θέατρο, αλλά νομίζω ότι συχνά τα παιδιά μπορούν να καταλάβουν περισσότερα πράγματα από τους ενήλικες. Και μία λέξη να κρατήσει ένα παιδί ή ένα χρώμα, νομίζω είναι πάρα πολύ σημαντικό για την σκέψη και τον χαρακτήρα του.
Και αυτή η παράσταση συνδέεται με την μουσική.
Ναι! Με την κλασική. Είναι στόχος να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με τα πιο κλασικά ακούσματα. Διαμορφωμένα βέβαια, αλλά νομίζω με πολύ ενδιαφέροντα τρόπο. Απ΄όσο μπορώ να αποστασιοποιηθώ και να το δω απ΄έξω, νομίζω ότι είναι μια πολύ καλή δουλειά.
Ακολουθεί και η παράσταση Proof στο Από Μηχανής Θέατρο.
Είναι εξαιρετικό κείμενο! Έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη και με το πως εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους ή πως αυτή μπορεί να κλονιστεί. Αλλά και με τις εμμονές μας και τις θυσίες που κάνουμε για να δημιουργήσουμε σχέσεις με τους άλλους.
Μπορεί ένας άνθρωπος να ζήσει σ΄αυτόν τον κόσμο με τις ιδιαιτερότητές του;
Ο ήρωας του έργου είχε ανακαλύψει κάτι και παρ’ όλες τις ιδιαιτερότητές του, κατάφερε με το έργο του να απεμπλακεί η προσωπικότητά του και να έχει μια επαφή με τους ανθρώπους γύρω του. Το έργο του ήταν πάρα πολύ σημαντικό και είχε μεγάλο αντίκτυπο στην επιστήμη του.
Τι σου αρέσει σ΄αυτό το έργο;
Περισσότερο μου αρέσει το πώς ένας άνθρωπος μπορεί να μπει μέσα σε κάτι και να γίνει αυτό η ζωή του χωρίς να υπάρχει το γύρω πλαίσιο. Σαν το γύρω πλαίσιο να αγκαλιάζει αυτό που κάνει. Αυτό με συγκινεί γενικότερα. Με συγκινούν οι άνθρωποι που αφιερώνουν την ζωή τους σε κάτι δεχόμενοι όλες τις συνέπειες αυτής της επιλογής.
Τι σου δίνει χαρά στην καθημερινότητα;
Οι άνθρωποι. Αυτό νομίζω πιο πολύ.
Στο θέατρο;
Το ίδιο.
Διαβάζεις;
Ναι, πολύ. Και σχετικά με τις παραστάσεις και ανεξάρτητα. Αυτήν την περίοδο διαβάζω μαθηματικά!
Αν πρότεινες ένα βιβλίο αυτήν την περίοδο, ποιο θα ήταν;
Οι Λευκές Νύχτες του Ντοστογιέφσκυ που θα το κάνουμε παράσταση αργότερα μέσα στην σεζόν.
Φωτογραφίες: Γιάννης Πρίφτης / Site
O ήχος που έχει το χώμα στο μικροσκόπιο, μία παράσταση των Ginger Creepers Theater Band παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο bios.
Η παράσταση Τικ Τακ Ντο, Μία μουσικοθεατρική παράσταση για παιδιά παρουσιάζεται κάθε Κυριακή στο Θέατρο Rabbithole.
Το PROOF του Ντέιβιντ Όμπερν θα παρουσιάζεται από 10/11 στο Από Μηχανής Θέατρο.