“Μια ομάδα ηθοποιών που προσπαθούν να μας μυήσουν με λόγο και δράσεις στο να κατανοήσουμε τη σημασία των χαρτιών (διαβατήριο, ταυτότητα, ιθαγένεια, υπηκοότητα ή την έλλειψή τους)  για το στάτους των πολιτών σε έναν τόπο και να μας αποκαλύψουν τον τρόπο που δομείται παγκοσμίως η εξουσία και οι δομές στις οποίες στηρίζεται για να επιβάλει στους λαούς την θέλησή της.
Ένα κείμενο από μικρούς μονολόγους, ντοκουμέντα από διαφορετικές μεριές της γης, σε διαφορετικές στιγμές της σύγχρονής μας ιστορίας, άλλοτε σε εμπόλεμες, άλλοτε σε ειρηνικές ζώνες. Αν οι άνθρωποι επιθυμούμε να συμβιώσουμε ειρηνικά, δεν αρκεί να καταγγέλλουμε τον πόλεμο. Πρέπει και να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πώς αυτός γεννιέται και από που αντλεί την δύναμή του”.

Σε τι αναφέρεται ο τίτλος της παράστασής σας;

Ελένη Κοτσώνα
Bound ως ουσιαστικό είναι το σύνορο…τα όρια στα οποία ζούμε…Τα σύνορα που δεν επιλέξαμε, αλλά καλούμαστε να διασχίσουμε, άλλες φορές ως αποτέλεσμα δικής μας εξέλιξης και άλλες, δυστυχώς, ως αποτέλεσμα εξέλιξης κάποιων άλλων… Bound ως επίθετο είμαστε όλοι εμείς, δεμένοι… οι άνθρωποι που είμαστε δεμένοι με τις ιστορίες μας, οι ιστορίες μας που είναι δεμένες με τα μέρη μας, τα μέρη μας που είναι δεμένα με τους ανθρώπους μας, οι άνθρωποί μας που είναι δεμένοι με τις δικές τους ιστορίες και ούτω καθεξής …Bound ως ρήμα τώρα, είναι αυτό που επιλέγει ο καθένας μας να κάνει για να ξεπεράσει τα ίδια του τα δεσμά… Και οι επιλογές είναι πολλές, όσοι και οι άνθρωποι… Και κάθε επιλογή μπορεί να επηρεάσει όλο το οικοδόμημα, με αποτέλεσμα… ένα σκηνικό που φοβάται…

Πως μπορούμε να ορίσουμε την ταυτότητά μας;

Ιουλία Γεωργίου
Η ταυτότητα είναι μία σύνθετη έννοια, καθώς αποτελεί μία σύνθεση πραγμάτων, βιωμάτων, προσδοκιών, αντιλήψεων. Κάθε άνθρωπος είναι και αυτό και το άλλο. Η ταυτότητά του ορίζεται από την κοινωνία και από την προσωπικότητά του. Στην παράστασή μας αποδίδουμε σκηνικά τις ταυτότητες των προσώπων που αφηγούνται τις ιστορίες τους, δίνοντας και το πλαίσιο κάτω από το οποίο ζουν. Η αλληλεπίδραση διαφορετικών προσωπικοτήτων, δημιουργεί συγκρούσεις και πλέγματα σχέσεων.

Μέσα από την δουλειά σας για την παράσταση ποιες νέες σκέψεις κάνατε; Τι κερδίσατε;

Αγγελική Καρυστινού
Κάθε δουλειά στο θέατρο είναι ένα μεγάλο ταξίδι γιατί σου ανοίγεται ένας καινούργιος κόσμος. Πώς ζουν οι άνθρωποι στην Παλαιστίνη την καθημερινότητά τους τι τρώνε οι πρόσφυγες στα hot spots, τι σημαίνει «φύλακες της μνήμης» για κάποιους λαούς, τι δουλειά ακριβώς κάνουν οι policy makers; Επεξεργαστήκαμε ένα σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας. Ταυτόχρονα όμως, μέσα από τη συνεργασία με τη Μάνια Παπαδημητρίου ανακάλυψα κι έναν άλλο δρόμο στο θέατρο, πολύ εύφορο και δημιουργικό που με ενδιαφέρει, σε σχέση με την αφηγηματικότητα και το πώς μπορεί να γίνει θεατρική πράξη.

Υπάρχει κάποιο κομμάτι του κειμένου που ξεχωρίζετε; Ποιο; Γιατί;

Φάνης Μιλλεούνης
Το κείμενο αποτελείται από μικρές ιστορίες, αποσπασματικές, οι οποίες κατά βάση λειτουργούν συνολικά κι όχι μεμονωμένα, συνθέτοντας το μωσαϊκό της παγκόσμιας ουσιαστικά κοινότητας, οπότε δεν ταυτίζεται ο θεατής ή και ο ηθοποιός με κάποια συγκεκριμένα αλλά η σύνθεση τους αποτελεί το υλικό της παράστασης.

Τι συνιστά πράξη αντίστασης στην εποχή μας;

Μάτα Καστρησίου
Η επιμονή να αναγνωρίζουμε την ομορφιά ακόμα και μέσα στις τόσο δύσκολες μέρες που ζούμε. Η ευγένεια. Η επένδυση στην παιδεία. Η επιστροφή στις μικρές συλλογικότητες. Η μνήμη.

Είναι στην φύση του ανθρώπου ο πόλεμος; Πως μπορούμε να αγωνιστούμε ενάντιά του;

Βαγγέλης Ζαπαντιώτης
Φυσικά και είναι. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουν παρατηρηθεί, στο ρου της ιστορίας, φυλές με ξεκάθαρα ειρηνική ζωή. Από την άλλη, επειδή υπάρχει πόλεμος σε μία κοινωνία δεν σημαίνει ότι την κάνει και αυτόματα πολεμοχαρή. Εφόσον ο άνθρωπος ανέπτυξε τον εγωισμό του, άρα κατ’ επέκταση το ατομικό του συμφέρον, εφηύρε τη διαδικασία του πολέμου για να αποκτήσει “περισσότερα” σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αφού ο πόλεμος είναι δημιούργημα του ανθρώπου και ο άνθρωπος έχει στη φύση του την εφευρετικότητα, τότε ο πόλεμος είναι στη φύση του. Ο άνθρωπος έχει μέσα του τη βία, αίσθημα που προκύπτει από το ένστικτο της επιβίωσης. Άρα σε κοινωνίες που δεν μπορείς να επιβιώσεις αυτό το αίσθημα μεγεθύνεται και ο πόλεμος είναι ένα φυσικό επακόλουθο. Το μεγάλο ζήτημα τίθεται στο Ποιες είναι αυτές οι κοινωνίες που θέλουν τον άνθρωπο να μην μπορεί να επιβιώσει και Ποιος κερδίζει τελικά από όλο αυτό. Είμαι βέβαιος πως ο άνθρωπος είναι ο σίγουρα χαμένος όσο δεν αντιλαμβάνεται ότι το μοντέλο “πόλεμος” αποτυγχάνει στην εξέλιξη του είδους γιατί μας απομακρύνει από τη συλλογική διαδικασία και ενισχύει τη δύναμη και το υπερεγώ των λίγων.

Μπορεί το θέατρο να συμβάλλει σε κάποια αλλαγή στην ζωή μας; Ποιος είναι ο ρόλος του;

Νίκος Γιαλελής
Ξέρουμε πως το θέατρο γεννήθηκε μαζί με τη δημοκρατία για να θέτει ερωτήματα πάνω σε ζητήματα που απασχολούσαν την πόλη. Δε νομίζω ότι απεμπόλησε ποτέ αυτό του το ρόλο. Μια καλή παράσταση καλεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κάθε θεατή να αναρωτηθεί πάνω στο πώς ζούμε τη ζωή μας. Μ’ αυτή την έννοια θεωρώ πως ναι, το καλό θέατρο μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε και ζούμε τη ζωή, τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Αν προσθέσουμε και το γεγονός πως υπάρχει η δυνατότητα η σημερινή μαζική επικοινωνία να ελεγχθεί κ να κατευθυνθεί σχετικά εύκολα, ίσως το θέατρο να μένει ένας από τους ελάχιστους τόπους όπου η ελευθερία στην διαπραγμάτευση των φλεγόντων ζητημάτων είναι σχετικά διαφυλαγμένη.

Μπορούν να γεφυρωθούν οι διαφορετικότητες; Με ποιον τρόπο;

Τάσος Αντωνίου
Οι άνθρωποι ανήκουν σε ένα οικοσύστημα που παρουσιάζει τεράστια ποικιλία μορφών και μεταβάλλεται διαρκώς ανάλογα με τις συνθήκες. Συνεπώς, το να υπάρχουν διαφορετικές εκφάνσεις της ύλης και τις συμπεριφοράς της είναι μέρος της λειτουργίας του όλου «οργανισμού». Μάλιστα, θα έλεγε κανείς ότι είναι βασική προϋπόθεση της ύπαρξης του. Οι άνθρωποι ως είδος δε μπορεί να διαφέρουν σε αυτό. Συνεπώς, δεν θα πρέπει τίθεται θέμα «γεφύρωσης» των διαφορετικοτήτων αλλά σύνθεσης και αλληλοσυμπλήρωσης τους ώστε να γίνεται πιο ευδιάκριτο και πιο πλήρες το όλον της ανθρωπότητας. Όπως στην εικόνα που φανερώνεται και γίνεται ξεκάθαρη μόνο όταν όλα τα τόσο διαφορετικά κομμάτια ενός μωσαϊκού μπουν στην κατάλληλη θέση. Εξάλλου, αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα και πιο σημαντικά από αυτά που μας χωρίζουν. Είναι πραγματικά αστείο να επικεντρώνουμε όλη μας την προσοχή και την αρνητική μας ενέργεια σε όσα μας διαφοροποιούν όταν έχουμε τόσα πολλά κοινά γνωρίσματα. Είναι σημαντική, λοιπόν, η κατανόηση και αποδοχή της θέσης μας ως ξεχωριστά και μοναδικά όντα μεν, ενταγμένα, ωστόσο, αρμονικά σε ένα πολυμορφικό σύνολο. Και είναι αναγκαία η συνειδητοποίηση πως ο καθένας μας αποτελεί ένα πολύτιμο κομμάτι ενός οργανισμού και μοιράζεται, επί τω πλείστον, τις ίδιες βασικές ανάγκες με όλα τα υπόλοιπα μέρη του. Έτσι δε θα μιλάμε για γέφυρες που ενώνουν διαφορετικούς τόπους αλλά για ένα απέραντο, πανέμορφο, ανθισμένο λιβάδι γεμάτο ποικιλίες από χρώματα, μυρωδιές, ήχους, μορφές. Ένα λιβάδι που σφύζει από ζωή!

Πως δουλέψατε για την παράστασή σας;

Καίτη Ιωαννίδου
Η Μάνια Παπαδημητρίου είχε μια κεντρική ιδέα, οι ιστορίες που αφηγείται ο ένας ηθοποιός να επαληθεύονται από την ομάδα, οπότε πάνω σε αυτή τη βάση δουλέψαμε με αυτοσχεδιασμούς που έκαναν η Μάνια μαζί με την Αγγελική Καρυστινού και έτσι συγκροτήθηκε ο σκηνικός κόσμος.

Πως μπορεί να ενταχθεί η αντίσταση στην καθημερινότητά μας;

Μαρία Κόμη Παπαγιαννάκη
Ο διαρκής καθημερινός αγώνας της μνήμης μας ενάντια στη λήθη που μας επιβάλλεται… 

Τι συνιστά την χαρά και την επιτυχία στην εποχή μας;

Αγγελική Καρυστινού
Για την εποχή, μάλλον, η ευτυχία ταυτίζεται με την ύλη, όμως η χαρά και η ευτυχία, που σε καμία περίπτωση δεν είναι μια μόνιμη κατάσταση, αποτελεί προσωπική υπόθεση του καθενός. Άλλος τη βρίσκει σε ένα συννεφιασμένο πρωινό άλλος σε μια ξάστερη νύχτα.

B.Ound- Το σκηνικο που φοβαται

Συγγραφεας Christiana Lambrinidis
Μεταφραση Νανσυ Τρικαλιτη
Σκηνοθεσια – δραματουργικη επεξεργασια : Μανια Παπαδημητριου
Σκηνικα Κοστουμια Αρτεμις Θεοδωριδη
Μουσικη Μαρινα Χρονοπουλου
Κινηση αυτοσχεδιαμοι Αγγελικη Καρυστινου
Βιντεο Ματα Καστρισιου
Φωτισμοι Κατερινα Μαραγκουδακη
Βοηθος σκηνοθετη Ελενη Κοτσωνα
Βοηθος σκηνογραφου Μαρω Ζαχαρογιαννη
Παιζουν οι ηθοποιοι και μουσικοι με αλφαβητικη σειρα
Τασος Αντωνιου
Ιουλια Γεωργιου
Νικος Γιαλελης
Βαγγελης Ζαπαντιωτης
Καιτη Ιωαννιδου
Αγγελικη Καρυστινου
Ματα Καστρισιου
Θεοφανης Μιλλεουνης
Μαρια Κομη Παπαγιαννακη
Μανια Παπαδημητριου
Μαρινα Χρονοπουλου
Και η μικρη Αλκμηνη Παπαγεωργιου

Η παράσταση θα παιχτεί στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά από τις 27 Ιουνίου ως τις 2 Ιουλίου στον κύκλο Γεφυρώνοντας τις διαφορετικότητες.