Διαβάζετε καθημερινά;
Νομίζω, ανήκω στους αναγνώστες που χρειάζονται μια περίοδο ησυχίας μετά από ένα βιβλίο για να καθησυχάσουν εντός τους τα αισθήματα ή τις σκέψεις που προκλήθηκαν από αυτό, “να το χωνέψουν” όπως λέμε πριν αρχίσουν το επόμενο. Αναλόγως το βιβλίο τα διαστήματα είναι μεγαλύτερα ή πυκνότερα.

Από ποια ανάγκη σας προκύπτει η αναγνωστική συνήθεια;
Υποθέτω πως πέρα από τη διασκέδαση η ανάγνωση καλύπτει την ανάγκη μιας επικοινωνίας σε έτερο χωροχρόνο με τον συγγραφέα αλλά ακόμα και με κομμάτια του εαυτού μας που η καθημερινότητα κρατά στη σουρντίνα, η που δεν έχουν συναντηθεί ακόμα με την εμπειρία που από εντός μας θα τα ανασύρει.

Τι προσφέρει στην ζωή σας;
Η ανάγνωση είναι φύσει εποικοδομητική. Συναντάς την οργανωμένη και δομημένη δημιουργία κάποιου άλλου ανθρώπου και με έναν τρόπο καθώς την παρακολουθείς ο συγγραφέας σε αποσύρει από το χάος (η σε παρασέρνει οργανωμένα σε αυτό π.χ. ο Κάφκα ή ορισμένες φορές ο Γκόγκολ). Θα έλεγα πως ο αναγνώστης έρχεται σε μια κατάσταση δυναμικής ηρεμίας. Ταυτόχρονα όμως, υπάρχει μια σιωπηλή συνομιλία, ακούγοντας το συγγραφέα ο αναγνώστης βιώνει ένα σωρό αισθήματα ή αναπτύσσει έναν παράλληλο ειρμό σκέψης, που θα μπορούσαμε να το πούμε σαν παθητική δημιουργία.

Πως διαλέγετε ποιο βιβλίο θα διαβάσετε;
Αγκιστρώνεσαι από το δόλωμα που σου αρέσει. Κάθε άνθρωπος διαλέγει ένα βιβλίο που κάπως απαντά στην εσωτερική του προδιάθεσή ή στα συμβάντα που έχουν επιδράσει στη συνείδησή του. Έτσι ανοίγοντας ένα βιβλίο στο βιβλιοπωλείο επιλέγεις αυτό που με έναν τρόπο σε κοιτάει ήδη.

Ποιος είναι ο ορισμός του καλού βιβλίου;
Μάλλον σημαντικό είναι το βιβλίο που κάπως σε μετακινεί, που συν-κινείσαι μαζί του. Ικανοποίηση όμως προσφέρει και αυτό που σε διασκεδάζει ή σε νανουρίζει.

Ποια είναι η ιδανική συνθήκη διαβάσματος; Που διαβάζετε συνήθως;
Βράδυ, ησυχία, καναπές, μπύρα ή κρασί, τυρί και ψωμί, κουβερτάκι και ο γάτος να γουργουρίζει στην άκρη των ποδιών.

Ο Κάφκα είπε: «Τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής». Υπάρχουν βιβλία που σας έχουν κάνει να νιώσετε έτσι; Αν ναι, ποια;
Από όλα τα βιβλία πιο πολύ μου έχει εντυπωθεί ο Ηλίθιος του Ντοστογιέφσκι. Ίσως να είναι και εφηβική ετούτη η προσκόλληση γιατί έτυχε να έρθει στο δρόμο μου ενώ φοιτούσα στο θέατρο Τέχνης. Αναλόγως σημαντικά είναι τα διηγήματα του Τσέχωφ και το Πορταίτο του Γκόγκολ. Πέρα από τη σχολική εφηβεία αγαπώ τα Γράμματα στη Μίλενα του Κάφκα, τα ποιήματα του Καρούζου, τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη, τον Αυτόχειρα του Μητσάκη, τους Νεκρούς (από τους Δουβλινέζους) του Τζόυς, τον Εξώστη του Καχτίτση και πολλά άλλα που αν με ρωτάγατε άλλη στιγμή θα ερχόντουσαν πρώτα.

Ποιο βιβλίο θα προτείνατε σε κάποιον να διαβάσει;
Εξαρτάται σε ποιόν θα πρότεινα, θα έπρεπε να γνωρίζω κάπως το γούστο και τη στιγμή στην οποία είναι ο άνθρωπος αυτός. Αν έπρεπε να κάνω ένα “τυφλό” δώρο θα ήταν μάλλον η συλλογή Πουλιά ταξίδευαν στο δρόμο μας του Ταρκόφσκι.

Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτήν την περίοδο;
Διαβάζω τη Μουσική Ποιητική του Ιγκόρ Στραβίνσκυ, που είναι μια σειρά διαλέξεων του στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και για ύπνο με βάζουν Οι Επτά Αγγελιοφόροι του Ντίνο Μπουτζάτι.

Μοιραστείτε μαζί μας την πρώτη του φράση…
Ο Στραβίνσκυ λέει: “Θεωρώ μεγάλη μου τιμή να σας μιλάω σήμερα από την έδρα της ποιητικής του Τσάρλς Έλιοτ Νόρτον και με ιδιαίτερη ικανοποίηση εκφράζω τις ευχαριστίες μου στην επιτροπή που είχε την ευγένεια να με καλέσει για να μιλήσω στους ποιητές του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ”.
Ο Μπουζάτι λέει “Μια νύχτα, ο κόντες Τζόρτζιο Βενάντζι, αριστοκράτης της επαρχίας, 38 χρονών, γεωπόνος, εκεί που χάιδευε στο σκοτάδι την πλάτη της γυναίκας του, της Λουτσίνα, που ήταν κάπου είκοσι χρόνια νεώτερή του, αντιλήφτηκε πως στην αριστερή της ωμοπλάτη είχε κάτι σαν μικρούτσικη κρούστα.”

Η Αμαλία Καβάλη συμμετέχει (και υπογράφει την διασκευή του έργου, καθώς και την σκηνοθεσία σε συνεργασία με τον Γιάννη Σοφολόγη) στην παράσταση Το Πεπρωμένο Ονομάζεται Κλοτίλδη του Τζοβάνι Γκουαρέσκι που παρουσιάζεται στο bios.