Η εποχή μας είναι σίγουρα μια ιδιαίτερη εποχή. Τα πάντα εξετάζονται εκ νέου και αποκτούν νέα αξία και νέο φορτίο. Ο τρόπος που είχαμε συνηθίσει να ζούμε μπαίνει σε νέο πρίσμα και καλούμαστε να εντοπίσουμε τι είναι αυτό που έχει πλέον σημασία. Τα αντικείμενα, οι άνθρωποι, οι σχέσεις, η δημιουργία; Υπάρχουν πρέπει; Αγοράζεται η ευτυχία; Ποια είναι η δική μας ευτυχία; Η Νατάσσα Νταϊλιάνη ξεκινά από την εποχή μας, κινείται προς τα ερωτήματα που μας απασχολούν και παρουσιάζει μία performance για την κατανάλωση ως τρόπο ζωής, καθώς και τη σχέση μας μ΄αυτή. Μας μίλησε για την ιδέα, την διαδρομή, την παράσταση.

Πώς προέκυψε η ιδέα για την παράσταση;
Ξεκίνησε από μια «συλλογή» αποδείξεων λιανικής πώλησης! Από τη συνειδητοποίηση ότι ήμαστε σε μια μόνιμη κατάσταση συναλλαγής, ότι η ζωή μας μπορεί και να αποτυπώνεται σε αυτές τις αποδείξεις… σαν μία άλλου τύπου βιογραφία. Κι αν δεν καταναλώνουμε, τι κάνουμε; Με ενδιέφερε αυτός ο κενός χώρος και χρόνος που δεν καταναλώνουμε, που δεν παράγουμε σκουπίδια και ποιες εναλλακτικές υπάρχουν ή θα μπορούσαν να προκύψουν εάν αποδεσμεύαμε κάπως τον εαυτό μας από την ατέρμονη διαδικασία της κατανάλωσης προϊόντων και υπηρεσιών. Παράλληλα προέκυψε από μία προσωπική διαδικασία αλλαγών με σκοπό την “απελευθέρωση” από οποιαδήποτε μοντέλα και πρότυπα ύπαρξης που είναι άμεσα συνυφασμένα με την καταναλωτική μας δυνατότητα. Η ανάγκη αισθητικού επαναπροσδιορισμού, με την έννοια ότι η ομορφιά και η ευδαιμονία δεν βρίσκονται μέσα σε πλαστικές σακούλες και στο περιεχόμενό τους.

Πώς δουλέψατε για να πραγματοποιηθεί;
Μαζί με την Άντζελα Δεληχάτσιου κάναμε πολλές συζητήσεις και αναζητήσαμε θεωρητικά κείμενα που αναλύουν το φαινόμενο του “ανθρώπου-καταναλωτή”, πώς η κοινωνία σταδιακά μετεξελίχθηκε σε μία καταναλωτική κοινωνία και πώς η κατοχή και απόλαυση προϊόντων κατέληξε να αποτελεί βασικό δείκτη ευτυχίας και επιτυχίας.
Ένα άλλο σημαντικό κομμάτι ήταν η δημιουργία των ημερολόγιων κατανάλωσης που γράφτηκαν από φίλους με σκοπό να αποτελέσουν υλικό της παράστασης και μία αποτύπωση της καθημερινότητάς μας μέσα από αυτό το πρίσμα.
Εν συνεχεία επιχειρήθηκε μία σύνδεση με την προσωπική εμπειρία της περφόρμερ: έγραψα κάποια κομμάτια για τα θέματα και τα ερωτήματα που με απασχολούσαν γύρω από το θέμα αυτό, όπως είναι για παράδειγμα και το ίδιο το προϊόν της παράστασης, και τέλος δημιουργήσαμε μία σύνθεση οπτικοακουστική που αφήνει τον θεατή να δει και να βιώσει το φαινόμενο αυτό σε έναν πολύ ιδιαίτερο χώρο και τον καλεί σε μία ιδιότυπη συνύπαρξη και συνάντηση.

Τι σας κεντρίζει περισσότερο το ενδιαφέρον σ’ αυτήν;
Μου κεντρίζει πολύ το ενδιαφέρον η ιδέα ότι βρίσκω αυτό το προτεινόμενο μοντέλο ζωής πολύ παρωχημένο και δυσλειτουργικό. Συνδέεται άμεσα με την ιδιότητα μας ως εργαζομένων, καθώς από τη μία καλούμαστε να παράγουμε και να πουλάμε προϊόντα και υπηρεσίες και από την άλλη καλούμαστε να τα αγοράσουμε και να τα καταναλώνουμε. Η ζωή μας παγιδεύεται σε αυτόν τον ατέρμονο κύκλο χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Η μαζική παραγωγή, η μαζική κατανάλωση σημαίνει κατ’ επέκταση και μαζική χειραγώγηση. Με τον ίδιο τρόπο που κάποιος σου πουλάει προϊόντα και σου στέλνει διαφημίσεις, μπορεί να σου πουλήσει στοχευμένα ιδέες, πεποιθήσεις, να παίξει με τους φόβους και τις ανασφάλειες σου, να σε χρησιμοποιήσει. Με κεντρίζει η ιδέα της επανοικειοποίησης κοινών αγαθών, της προσβασιμότητας και του επαναπροσδιορισμού της ταυτότητάς μας και της συνειδητής επιλογής ως προς την ζωή που θέλουμε και επιθυμούμε να έχουμε.

Είναι κάθε φορά ίδια ή αλλάζει ανάλογα με την μέρα και τους θεατές;
Είναι μία παράσταση που εξαρτάται πολύ από την αλληλεπίδραση με τους θεατές καθώς υπάρχει μία εγγύτητα μεταξύ της περφόρμερ και του κοινού.
Βρισκόμαστε έξω και μέσα σ ένα πρώην εμπορικό κατάστημα στον χώρο του θεάτρου Underground στη στοά Κοραή. H παράσταση κούμπωσε πάνω σε αυτόν τον χώρο και έτσι είναι για περιορισμένο αριθμό θεατών. Είναι μία ουσιαστικά συλλογική εμπειρία και αναπτύσσει κάθε φορά την δική της ιδιαίτερη δυναμική.

Πότε η κατανάλωση είναι πρόβλημα;
Όταν το άτομο ταυτίζεται με το προϊόν που καταναλώνει. Όταν χάνει την δική του ταυτότητα και παθητικοποιείται μέσα από αυτή την διαδικασία.
Επίσης όταν η κατανάλωση δεν είναι δυνατή λόγω έλλειψης χρημάτων, δηλαδή όταν η δυνατότητα αυτή παραμένει σε λίγους ενώ υπάρχει υπερπληθώρα προσφοράς.

Πώς θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε στην καθημερινότητά μας;
Νομίζω ότι η οικονομική κρίση έτσι κι αλλιώς μας απάλλαξε θέλοντας και μη από πολλά περιττά πράγματα. Το θέμα είναι από την μια η συνειδητοποίηση ότι έχουμε δικαίωμα σε βασικά αγαθά, όπως υγεία, τροφή, στέγη, μόρφωση, που θα έπρεπε να είναι αδιαπραγμάτευτα και από την άλλη η απενοχοποίηση ως προς την αναγκαιότητα κατανάλωσης αρκετών πραγμάτων.

Buy me στον χώρο  Underground της Στοάς Κοραή

Σύλληψη-σκηνοθεσία, ερμηνεία: Νατάσσα Νταϊλιάνη
Δραματουργική ανάπτυξη, συν-σκηνοθεσία: Άντζελα Δεληχάτσιου
Ήχος: Κωστής Γαρδίκης
Σχεδιασμός φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Κοστούμια: Λουκία Χατζέλου
Φωτογραφίες, Artwork: Γιώργος Ευθυμίου
Επικοινωνία: Στέλλα Πεκιαρίδη
Ηχογραφημένη φωνή: Αντώνης Γκρίτσης

Διάρκεια: 60’
Ημέρες & Ώρες παραστάσεων: κάθε Τετάρτη στις 21.00, από 4/1 έως 22/2