Ο Μάνος και η Μάνια είναι δύο σύγχρονοι ερωτευμένοι νέοι που πολύ σύντομα στην πορεία της σχέσης τους έρχονται αντιμέτωποι με μία μεγάλη απόφαση: Θα χρησιμοποιήσουν το χάπι της επόμενης μέρας ή θα αφήσουν την σχέση τους να εξελιχθεί; Έχουν 72 ώρες για να αποφασίσουν… Ο Κίμων Φιορέτος και η Βάσω Καβαλιεράτου γεμίζουν αυτές τις 72 ώρες με σκέψεις, μεταμορφώσεις, γέλια και αλήθειες. Με δύναμη, ικανότητα και χαρά. Μας μίλησαν για την κοινή τους πορεία, διάλεξαν τα αγαπημένα τους κομμάτια από το κείμενο, έκαναν φλας μπακ και μοιράστηκαν σκέψεις και εμπειρίες που κέρδισαν από την παράσταση. Μια παράσταση αληθινή, χαλαρωτική, ελπιδοφόρα. 

Τι σας αρέσει στις 72 Ώρες;
Βάσω Καβαλιεράτου: Μου αρέσει πολύ που είναι ένα έργο γραμμένο τόσο άμεσα, που μοιάζει να παρακολουθείς την ιστορία του ζευγαριού σαν να βρίσκεσαι δίπλα, ενώ πολύ γρήγορα ξεκινούν και τα φλας μπακ, οι αλλαγές από ιστορία σε ιστορία. Μου αρέσει που βλέπεις αυτό το ζευγάρι να περνάει από όλες τις φάσεις. Είναι πολύ αληθινό. Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει στην ζωή μας. Πετάει εκείνος κάτι και εκείνη γίνεται έξαλλη και την ίδια στιγμή της λέει κάτι και γελάει, αγκαλιάζονται και τέλος.
Κίμων Φιορέτος: Εμένα αυτό που μ΄αρέσει σ΄αυτό το έργο είναι πως όλη η φάση είναι ένα κλισέ, τα κλισέ του ζευγαριού. Και παρόλα αυτά καταφέρνουν μέσα από αυτά τα κλισέ να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Το έργο καταφέρνει μέσα από τα κλισέ να δει την πραγματικότητα, ακουμπάει ένα κομμάτι της αλήθειας των σχέσεων και το βρίσκω πολύ γοητευτικό.
Βάσω Καβαλιεράτου: Και έχει και πολύ χιούμορ. Δεν έχει τίποτα το σοβαροφανές και επιτηδευμένο, ενώ διακυβεύεται ένα πολύ σοβαρό θέμα, το θέμα του παιδιού. Αυτό συμβαίνει και στην ζωή. Έχει χιούμορ η ζωή, ακόμα και στα πιο δύσκολά της. Και αυτό είναι που μας σώζει κιόλας!

Πόσος χρόνος χρειάζεται για να πάρουμε μια σημαντική απόφαση για την ζωή μας;
Κίμων Φιορέτος: Άλλες φορές παίρνει χρόνια κι άλλες φορές μπορεί να πεις ένα ναι ή ένα όχι πολύ σημαντικό μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα! Και να το μετανιώνεις για το υπόλοιπο της ζωής σου! Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανόνας γι αυτό.
Βάσω Καβαλιεράτου: Νομίζω ότι μέσα μας παίρνουμε πολύ γρήγορα αποφάσεις. Μέσα μας βαθιά ξέρουμε από πολύ νωρίς τι θα κάνουμε και όλο το υπόλοιπο είναι μια προετοιμασία για να καταφέρουμε να αρθρώσουμε αυτό που θέλουμε. Πολύ λίγες φορές στην ζωή μου δεν έχω καταλήξει σ΄αυτό που είχα σκεφτεί από την αρχή.
Κίμων Φιορέτος: Εγώ είμαι σίγουρος πως οι μισές αποφάσεις που έχω πάρει είναι λάθος!
Βάσω Καβαλιεράτου: Μπορεί! Αλλά συνήθως ξέρεις από πολύ νωρίς τι θες να κάνεις, ακόμα κι αν αποδειχτεί λάθος.

Πιστεύετε στις συμπτώσεις;
Κίμων Φιορέτος: Πιστεύω στο τυχαίο. Δεν πιστεύω όμως ότι συμβαίνει κάτι καλό γιατί κάποιος το αξίζει, γιατί βλέπω γύρω μου την δυστυχία που υπάρχει και είναι αδύνατον να τα ισορροπήσω αυτά τα δύο. Πιστεύω στο τυχαίο, τυχαίο. Στο χάος. Φλέρταρα με την ιδέα της προσωπικής τύχης κάποια διαστήματα κι ακόμα φλερτάρω γιατί είναι αδύνατον να το αποκλείσεις τελείως μέσα σου. Ακόμα προσπαθώ να βρω που θα ακουμπήσω και που όχι.
Βάσω Καβαλιεράτου: Πρέπει όμως να παραδεχτούμε πως πολλές φορές τα τυχαία πράγματα που μας συμβαίνουν δεν είναι και τόσο τυχαία! Αν δεις λίγο πιο βαθιά τα πράγματα και το φιλοσοφήσεις, νομίζω πως συχνά οι άνθρωποι πάμε προς τα κάπου. Ο λόγος που μας συμβαίνουν πολλές φορές πράγματα είναι γιατί έχουμε τραβήξει ένα δρόμο.

Η ηλικία παίζει ρόλο στην ζωή μας; Μας αναγκάζει να πάρουμε αποφάσεις;
Βάσω Καβαλιεράτου: Βέβαια! Παίζει ρόλο γιατί αν δεν έπαιζε αλοίμονό μας!
Κίμων Φιορέτος: Όσο πιο πίσω πας, έχεις μια γυαλάδα στο μάτι! Βέβαια, δεν λέω να φύγει, λέω ότι ωριμάζει με το πέρασμα του χρόνου.

Ο Μάνος και η Μάνια αγχώνονται με το πέρασμα του χρόνου!
Κίμων Φιορέτος: Αγχώνεσαι όταν υπάρχει deadline και αυτοί έχουν με έναν τρόπο!
Βάσω Καβαλιεράτου: Ως προς το να κάνει μια γυναίκα ένα παιδί, καλώς ή κακώς η φύση έχει βάλει ένα όριο στην ηλικία. Αυτό μπορεί να την αγχώσει αρκετά. Το ζευγάρι μας βρίσκεται σε μία κρίσιμη ηλικία. Και οι δύο έχουν περάσει πολλά, έχουν απογοητευτεί πολύ…Θέλουν κάτι καλό.
Κίμων Φιορέτος: Και οι άντρες πάντως επηρεάζονται από το «κοινωνικό ρολόι». Έχεις την αγωνία αν είσαι αυτός θα έπρεπε σε κάθε ηλικία. Και εδώ υπάρχει το ζήτημα αν μπορώ να κάνω παιδιά. Είναι ένα άγχος άλλου τύπου, όχι σωματικό. Το Μάνο τον βασανίζει το ότι είναι άνεργος. Και με την προοπτική του παιδιού…παίρνει μια βαθιά ανάσα για να την αντιμετωπίσει…δεν είναι εύκολο!

Είναι άλλο πράγμα ο άνδρας και άλλο η γυναίκα ή υπάρχουν τύποι ανθρώπων;
Κίμων Φιορέτος: Τύποι ανθρώπων.
Βάσω Καβαλιεράτου: Είναι άλλο ο άνδρας κι άλλο η γυναίκα. Είμαστε διαφορετικοί γιατί η φύση μας έχει κάνει διαφορετικούς. Εννοείται βέβαια, πως υπάρχουν και τύποι ανθρώπων γιατί αλλιώς θα ήμασταν όλες οι γυναίκες ίδιες.
Κίμων Φιορέτος: Εμένα αυτό που δεν μ΄αρέσει είναι να μπαίνουν τίτλοι. Για παράδειγμα λέμε πως η γυναίκα έχει το χαρακτηριστικό της ενσυναίσθησης ή της ευαισθησίας, ενώ ο άνδρας έχει πιο ανεπτυγμένο το κομμάτι της λογικής. Αυτό όμως είναι κλισέ και δεν ισχύει πάντα. Το πώς θα διαμορφωθεί κάποιος έχει να κάνει πολύ περισσότερο με το πώς θα μεγαλώσει, με το περιβάλλον, την οικογένεια. Για μένα είμαστε διαφορετικοί με έναν τρόπο αλλά όχι με έναν στάνταρ τρόπο. Αλληλοσυμπληρωνόμαστε, αλλά πρέπει να βρεις το κατάλληλο συμπλήρωμα.

Σε μία σχέση είναι ωραίο να προκύπτουν τα πράγματα αβίαστα, χωρίς να τα προσπαθούμε;
Κίμων Φιορέτος: Θα ήταν πολύ ωραίο, αλλά πάντα υπάρχουν κάποια διαστήματα και κάποια ποσοστά που συμβαίνει αυτό. Δεν νομίζω ότι μπορεί να συμβαίνει συνέχεια.
Βάσω Καβαλιεράτου: Το πολύ ωραίο είναι να γίνεται ο έρωτας αβίαστα αγάπη και μετά αυτό κάτι άλλο και να προχωράει. Αν είσαι με έναν άνθρωπο καιρό προκύπτουν πράγματα αβίαστα και πηγαία, τα οποία δεν γνώριζες κιόλας γιατί στην αρχή υπήρχε ο έρωτας που είναι πολύ έντονο συναίσθημα.
Κίμων Φιορέτος: Νομίζω ότι το πηγαίο είναι προσωπικό και προκύπτει όταν είσαι ζευγάρι με έναν άνθρωπο και γίνεται κάτι και αυτός ο άνθρωπος είναι ο πρώτος που θέλεις να το μοιραστείς. Θες να ακούσεις την άποψή του, το αστείο του, την συμβουλή του. Εκεί καταλαβαίνεις την ανάγκη σου για τον άλλον, το πηγαίο κομμάτι της σχέσης. Και δεν νομίζω ότι αναγκαστικά φεύγει ο έρωτας. Νομίζω ότι είναι πάντα εκεί και απλά εμείς λόγω της εξοικείωσης και της συνήθειας δεν τον αντιλαμβανόμαστε με τον ίδιο τρόπο.

Πως περάσατε κατά την προετοιμασία της παράστασης;
Κίμων Φιορέτος: Θα τα πω εγώ από την δική μου πλευρά. Ήταν η Βάσω, η οποία είναι η απόλυτη συνεργάτις πάνω στην σκηνή διότι έχει μία άνεση, είναι ανοιχτή σε ό,τι της προτείνεις, είναι γρήγορη και έξυπνη, ο Γιάννης, οποίος είναι ένας άνθρωπος απίστευτα οργανωτικός και ξέρει ακριβώς τι θέλει και εγώ που είμαι γκρινιάρης! Ήταν πολύ ωραία και δημιουργική διαδικασία, αλληλοσυμπληρώσαμε ο ένας τον άλλον. Είχα πολύ καιρό να βρεθώ σε μία τόσο δημιουργική διαδικασία.
Βάσω Καβαλιεράτου: Ήταν όντως πολύ δημιουργικό. Ο Γιάννης κι εγώ είμαστε συνεργάτες χρόνια και έχουμε αναπτύξει έναν κώδικα επικοινωνίας. Με τον Κίμωνα θέλαμε πάρα πολύ να δουλέψουμε μαζί και η πρώτη μας αίσθηση ότι θα τα πάμε καλά επιβεβαιώθηκε με αυτή τη δουλειά. Γελάσαμε πάρα πολύ και γελάμε ακόμα!
Κίμων Φιορέτος: Καμιά φορά την ώρα της παράστασης φεύγεις από την συγκέντρωση αυτού που κάνεις και βλέπεις τον άλλον σαν θεατής και εκεί αρχίζεις και γελάς!
Βάσω Καβαλιεράτου: Τώρα πια έχουμε μεγάλη άνεση με το έργο και ειδικά στα κομμάτια του ζευγαριού που είναι πιο ρεαλιστικά, έχουμε να την ευκαιρία να το διασκεδάζουμε πολύ.

Ποιο είναι ένα κομμάτι από το κείμενο που σας αρέσει πολύ; Γιατί;
Κίμων Φιορέτος: Έχω αυτό: «Τα παίρνουν όλα στα σοβαρά. Σε βλέπουν εκεί σκεπτικό κι αρχίζουν τις ερωτήσεις: Τι έχεις; Με βαρέθηκες; Μήπως η σχέση μας έχει βαλτώσει;». Αυτό με τις ερωτήσεις! Για τους ανθρώπους που δεν αντέχουν την απομόνωση!
Βάσω Καβαλιεράτου: Είναι πολλά σημεία, αλλά θα πω αυτό που λέει εκείνος: «Ηρέμησε, δεν έγινε τίποτα, απλά χάσαμε στην μπάλα» και εκείνη λέει: «Μπάλα: Δείγμα ανωριμότητας. Δεν είναι κακό να παίζεις μπάλα. Και οι γυναίκες όταν είμαστε μικρές παίζουμε με τις κούκλες, αλλά όταν μεγαλώνουμε σταματάμε». Γελάω γιατί δείχνει αυτή τη συνεχή κόντρα, ότι οι άντρες είναι μονίμως παιδιά ενώ εμείς ωριμάζουμε.

Τι άλλο κάνετε παράλληλα;
Βάσω Καβαλιεράτου: Εγώ κάνω τώρα πρόβες με τον Αποστόλη Τότσικα για την παράσταση  του έργου Πνεύμονες που θα ανέβει τον Φεβρουάριο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λάλου στο Θέατρο Tempus Verum στο Γκάζι. Είναι ένα πολύ σύγχρονο έργο που αφορά σε ένα ζευγάρι και στη σχέση τους. Πάλι με δύο ηθοποιούς.
Κίμων Φιορέτος: Εγώ συνεργάζομαι με τον Γιάννη Σαρακατσάνη στο έργο Σέρλοκ Χολμς και το Γαλάζιο Ρουμπίνι στο Θέατρο Τέχνης στη Φρυνίχου. Και έχω και στα χέρια μου ένα πολύ ωραίο έργο, το Χόφμαν του Γκέμπλερ, το οποίο ευελπιστώ σύντομα να ανέβει.

72 Ώρες στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Κείμενο: Αστερόπη Λαζαρίδου,– Γιώργος Χατζηπαύλου
Σκηνοθεσία: Γιάννης Σαρακατσάνης
Βοηθός σκηνοθέτη: Στέφανος Αχιλλέως
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς

Φωτογραφίες: Ανδρέας Σιμόπουλος

Σκηνικά – κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη, Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη
Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη, Γιάννης Σαρακατσάνης

Ερμηνεύουν: Βάσω Καβαλιεράτου, Κίμων Φιορέτος

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=IV_okZDNWeA]