Στην επέτειο των εκατό χρόνων από τον θάνατο του Αμερικάνου συγγραφέα Τζακ Λόντον, ο σκηνοθέτης Δημήτρης Δημόπουλος φέρνει επί σκηνής το βιβλίο Οι Ευνοούμενοι του Μίδα. Πρόκειται για μία οργάνωση που απειλεί έναν πλούσιο επιχειρηματία, απαιτώντας 20 εκατομμύρια δολάρια για να μην ξεκινήσουν να σκοτώνουν αθώα θύματα. Ο επιχειρηματίας αγνοεί την απειλή και ενεργοποιεί την μη αναστρέψιμη δράση της ομάδας. Ο σκηνοθέτης μας μίλησε για το άκρως ενδιαφέρον, ριζοσπαστικό κείμενο του Τζακ Λόντον που θα παρουσιάζεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από 18/11.

Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο;

Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση όταν το είχα πρωτοδιαβάσει πριν χρόνια και αμέσως μου γέννησε την επιθυμία να το μοιραστώ από σκηνής. Είχα μάλιστα ξεκινήσει την επεξεργασία του ως λιμπρέτο όπερας, όμως δεν προχώρησε το εγχείρημα. Όμως δεν έφευγε ποτέ από το μυαλό μου και με αφορμή τα 100 χρόνια από το θάνατο του Τζακ Λόντον αποφάσισα πως δεν θα υπήρχε καταλληλότερη στιγμή.

Τι δυσκολίες έχει το να φέρεις στο θέατρο ένα πεζό κείμενο; Πως δουλέψατε για να το καταφέρετε;

Οι δυσκολίες νομίζω είναι οι ίδιες με κάθε θεατρικό εγχείρημα: πώς θα δημιουργηθεί μια παράσταση που θα αφηγηθεί την ιστορία και θα μεταφέρει όλα όσα θέλουν να εκφράσουν οι δημιουργοί της στο κοινό. Πρόκειται για ένα κείμενο καθαρά αντιθεατρικό, με την έννοια πως σε πρώτο επίπεδο δεν υπάρχει κάποια έντονη σκηνική δράση: κάποιος διαβάζει μια επιστολή. Όμως το διακύβευμα όσων γράφονται είναι τόσο έντονο, που κάθε φορά που το διαβάζω ή παρακολουθώ την πρόβα, πιάνω τον εαυτό μου να ταράζεται. Ο τρόπος που δουλέψαμε με τους ηθοποιούς της παράστασης, τη Λίνα Καλπαζίδου και τον Συμεών Τσακίρη, δεν ήταν διαφορετικός από τον τρόπο που θα προσεγγίζαμε κάποιο έργο πρόζας, άλλωστε πρόκειται για ένα σύντομο διήγημα το οποίο στην παράσταση ακούγεται ολόκληρο.

Ποιο είναι το στοίχημα της μεταφοράς αυτού του κειμένου στο θέατρο;

Δεν νομίζω πως έχω βάλει κάποιο στοίχημα πέρα από το στοίχημα που θέτει κάθε δημιουργός στον εαυτό του: να μοιραστεί κάτι που τον απασχολεί. Σε πιο προσωπικό επίπεδο, είναι η πρώτη σκηνοθεσία μου όπου δεν χρησιμοποιώ καθόλου μουσικό υλικό στην παράσταση, και προτιμώ να δημιουργήσω ένα ηχητικό περιβάλλον από τους ήχους που παράγονται στο περιβάλλον, είτε πρόκειται για το λόγο που εκφέρεται ή τους ήχους που δημιουργούν τα αντικείμενα μέσω της χρήσης τους. Γι’ αυτό άλλωστε διάλεξα και το Υπόγειο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης που έχει ένα φυσικό αντίλαλο και που θελήσαμε να χρησιμοποιήσουμε υπέρ μας.

Ποιο ήταν το προσωπικό σας κέρδος από την συγκεκριμένη δουλειά; Ποιες σκέψεις κάνατε;

Το προσωπικό μου κέρδος είναι που πραγματοποιείται μια καλλιτεχνική ανάγκη ετών και μπορώ να προχωρήσω στις επόμενες. Ήδη σκέφτομαι αυτές.

“Οι ευνοούμενοι του Μίδα” σκοτώνουν αθώους ανθρώπους στο πλαίσιο μιας επαναστατικής πράξης. Ο σκοπός τους δικαιώνει την πράξη τους;

Όπως λένε και οι ίδιοι «ως τώρα έχουμε υπάρξει αρκετά επιτυχείς». Σαφέστατα θεωρούν λοιπόν πως ο σκοπός τους δικαιώνει την πράξη τους. Ως σκηνοθέτης δεν κρίνω τους ήρωες που παρουσιάζω, αντίθετα τους δέχομαι για όσα πρεσβεύουν και πράττουν. Πόσο βαρετοί θα ήταν άλλωστε, αν αμφισβητούσαν αυτό που κάνουν…

Η τρομοκρατία που ασκούν “Οι ευνοούμενοι του Μίδα” στον επιχειρηματία αποκτά ποτέ θετικό πρόσημο;

Η φράση «θετικό πρόσημο» είναι ακριβώς αυτή που χρησιμοποιώ ως χαρακτηρισμό για τον πρώτο μονόλογο όπου οι «Ευνοούμενοι του Μίδα» παρουσιάζουν την πρότασή τους! Θεωρώ λοιπόν πως ναι, η τρομοκρατία που ασκούν για τους ίδιους έχει θετικό πρόσημο, καθώς από αυτή αποκομίζουν μόνο τα οφέλη που επιθυμούν. Δεν υπάρχει κανένας ανθρωπισμός ή αλτρουισμός στις πράξεις τους, όμως αυτή είναι μια θέση που εκφράζουν στο μανιφέστο τους. Αυτό που τους ενεργοποιεί άλλωστε είναι το θετικό πρόσημο που απολαμβάνουν όλοι οι επιχειρηματίες που έχουν απειλήσει από την τρομοκρατία που ασκούν οι ίδιοι οι επιχειρηματίες στις τάξεις που εκμεταλλεύονται.

Η κοινωνία διαμορφώνει χαρακτήρες ή οι μονάδες καθορίζουν τελικά το σύνολο;

Όπου «ή», «και», όπου «τελικά», «ταυτόχρονα» και όπου ερωτηματικό, τελεία.

Υπάρχει τρόπος να καταπολεμηθεί η βία;

Όχι.

Τι αποτελεί επαναστατική πράξη για εσάς στις μέρες μας;

Ο σεβασμός.

Είστε αισιόδοξος για το μέλλον;

Έχοντας απαντήσει πως δεν υπάρχει τρόπος να καταπολεμηθεί η βία; Όχι.

Ποιο κομμάτι του κειμένου σκέφτεστε συχνά / ξεχωρίζετε;

«Είμαστε το αναπόφευκτο.»

Οι Ευνοούμενοι του Μίδα, του Τζακ Λόντον

Μετάφραση, διασκευή, σκηνοθεσία: Δημήτρης Δημόπουλος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Λίνα Καλπαζίδου, Συμεών Τσακίρης
Σκηνικά, κοστούμια: Ντέιβιντ Νεγρίν
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Φωτογραφίες: Artemis Schubet
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206 (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος, τηλ. 210 3418550
Πρεμιέρα: 18 Νοεμβρίου
Παραστάσεις: Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:30 έως και 11 Δεκεμβρίου
Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου – We Will
Διάρκεια: 70 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Τιμές εισιτηρίων: 12 € (γενική είσοδος),10 € (προπώληση), € 7,00 μειωμένο, ομαδικό και € 5,00 (κάτοχοι κάρτας ΣΕΗ)