Καίτη Κωνσταντίνου: Η εσωτερική δύναμη του ηθοποιού
Άλλος κανείς δεν είναι εδώ. Κι αγαπάει ο Ριχάρδος το Ριχάρδο. Θέλω να πω, εγώ είμαι.
Ο Ριχάρδος Γ΄ είναι ένα έργο εμβληματικό για την εξουσία που συνεπάγεται διαφθορά. Είναι ένα έργο διαχρονικό για το έγκλημα που γεννά εγκλήματα. Είναι ένας ρόλος απαιτητικός για την απληστία της δύναμης που δεν έχει σχήμα, ρίζα ή φύλο. Η Καίτη Κωνσταντίνου τον προσέγγισε με στιβαρότητα και σοβαρότητα, ανοίγοντας νέες προοπτικές στην αισθητική και την ερμηνεία του και έναν νέο διάλογο με τους σύγχρονους θεατές και μαζί μας.
Ένα έργο με θέμα την ακραία αρχολαγνεία τι θέση έχει στην εποχή μας;
Ο Ριχάρδος ο Γ΄ είναι ένα ιδιαίτερα διαχρονικό έργο. Θα θεωρείται πάντα επίκαιρο γιατί καταπιάνεται με την εξουσία, τις λειτουργίες της και τις μεταμορφώσεις της.
Ποιο είναι το πρώτο βήμα για να προσεγγίσει κανείς ένα έργο και ένα ρόλο που έχει αντέξει τόσο στον χρόνο;
Κατ’ αρχάς να μελετήσει, να κατανοήσει και να σεβαστεί το κείμενο. Ένα καλό θεατρικό έργο δίνει από μόνο του την κατεύθυνση στον ηθοποιό.
Ο Ριχάρδος είναι «ο θρίαμβος του πνεύματος του Κακού πάνω στην φύση και στους ανθρώπους». Που οφείλεται αυτό;
Το κακό έχει μια δική του δύναμη, εσωτερική… Είναι σαν ανεμοστρόβιλος. Παρασύρει τους ανθρώπους και τους κάνει πιόνια του.
Είναι η αδυναμία του κορμιού του ο λόγος που λειτουργεί με αυτόν τρόπο το μυαλό του;
Όχι μόνο. Προφανώς η σωματική του ασχήμια επηρεάζει τα συναισθήματά του, αλλά είναι το μυαλό του και ο χαρακτήρας του που γεννάνε αυτήν την υπέρμετρη διαφθορά. Μην ξεχνάμε ότι ο Ριχάρδος ο Γ’ είναι η προσωποποίηση της διαφθοράς της εξουσίας.
Είναι η εξουσία συνώνυμη της διαφθοράς;
Αυτό ακριβώς. Η εξουσία είναι αχόρταγη, επικίνδυνη και διεφθαρμένη.
Πως κρίνετε το τέλος του Ριχάρδου;
Το τέλος του είναι η πρώτη φορά που ο Ριχάρδος έρχεται αντιμέτωπος με τη συνείδησή του και αυτόν τον εχθρό δεν μπορεί ούτε να τον σκοτώσει, ούτε να τον διαφθείρει. Είναι ένα τέλος δίκαιο και ελπιδοφόρο για τους θεατές.
Τι σας γοήτευσε στον ρόλο; Πως λειτούργησε αφενός το ότι υποδύεστε τον ρόλο – σύμβολο του κακού και αφετέρου έναν άνδρα;
Με γοήτευσε η πολυπλοκότητα του χαρακτήρα του, η οξύτητα του πνεύματός του, το χιούμορ του και η γοητεία του. Ήταν για μένα μια μεγάλη πρόκληση, κυρίως η προσπάθεια να κρατήσω τα όρια και να φτιάξω έναν αληθινό ήρωα και όχι μια καρικατούρα, μένοντας όχι μόνο στην κακία, αλλά και στα ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Επίσης η στάση μας, μαζί με τον Τάκη τον Τζαμαργιά ήταν να δείξουμε ένα άφυλο πλάσμα όπως άφυλη είναι και η εξουσία.
Ο Ριχάρδος έχει χαρακτηριστεί «ο τέλειος ηθοποιός» (Chambers). Πως κρίνετε αυτόν τον χαρακτηρισμό;
Ακριβέστατο! Είναι πράγματι ένας εξαίρετος ηθοποιός που παίζει το έργο της ζωής του.
Ποιο ήταν το προσωπικό σας κέρδος από την πορεία σας σε αυτήν την παράσταση;
Κατ’αρχάς η ευκαιρία που μου δόθηκε να έρθω σε βαθιά σχέση με ένα τεράστιο κείμενο και μία πολύ ποιητική μετάφραση του Κ.Καρθαίου. Η συνεργασία μου με σπουδαία άτομα του θεατρικού μας χώρου και η διείσδυση στην ψυχή ενός πολύπλοκου χαρακτήρα.
Ποιο κομμάτι του κειμένου σας γοητεύει; Γιατί;
«Όλος ο κόσμος με το τίποτα». Γιατί αυτή η φράση εκφράζει, κατά την άποψή μου, μία πολύ μεγάλη αλήθεια που γίνεται μεγαλύτερη, όταν έχει να κάνει με την εξουσία.
Συντελεστές
Διασκευή / Δραματουργική Επεξεργασία: Σάββας Κυριακίδης
Σκηνικά: Ελένη Μανωλοπούλου – Βοηθός Σκηνογράφου: Νόρα Δεληδήμου
Κοστούμια:Ελένη Μανωλοπούλου – Βοηθός Ενδυματολόγου: Νόρα Δεληδήμου – Σχεδιασμός Μακιγιάζ: Αχιλλέας Χαρίτος
Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς – Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάκης Μεζόπουλος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Γιώργος Βουβάκης, Θωμάς Γκαγκάς, Καίτη Κωνσταντίνου, Γιάννης Λεάκος, Μιχάλης Μουλακάκης, Τζωρτζίνα Παλαιοθοδώρου
Μετάφραση: Κώστας Καρθαίος
Μουσική: Κώστας Βόμβολος – Χορογράφος: Αλίκη Καζούρη
Φωτισμός:Αλέκος Αναστασίου